Restaurant La Push.

Het resaurant is perfect voor eerste dates, of gewoon voor stelletjes om naartoe te gaan. Het past perfect in het sfeertje van Kaisou, want het gehele interieur is blauw of wit. Desondanks is het er wel heel gezellig, en heeft het restaurant een heel goede bediening. Uiteraard hangt er ook een prijskaartje aan. Verder is het best wel groot, dus is er altijd wel ruimte om zonder reservering binnen te komen.

Personen: maakt niet uit, het is er groot genoeg,
Regels: minstens twee regels in je typvak, geen gespam.

Christopher hield de hand van Noëll vast, en drukte de deur van het restaurant open. Meteen kwamen er allerlei butlers op ze afstappen, om hun jassen aan te pakken. Christopher wist dat hij deze avond de volle pond moest gaan betalen, maar het was het waard. Hij glimlachte naar Noëll. Deze avond moest perfect worden. Christopher liep samen met haar naar de man met een lijst in zijn handen. 'Jullie hebben gereserveerd?' vroeg de man, met een nette aanplak snor op zijn gezicht. 'Ja, op naam van Rafe,' zei Chris, en glimlachte als een boer met kiespijn. 'Ik breng jullie even naar jullie tafel,' zei hij, en Chris liep achter de man aan.

Noëll schrok even van de Butlers die van allerlei kanten aan kwamen lopen, maar toch vondt ze het een goede service. Ze hield de hand van Christopher nog steeds vast, en af en toe kneep ze er even in terwijl ze glimlachte. Ze werden samen naar een tafel gebracht dat tegen het raam aanstond, Noëll vond het uitzicht prachtig en was meteen verkocht aan het tafeltje. Toen haar stoel netjes voor haar naar achter werd geschoven, trok ze haar jurkje even goed en nam plaats tegenover Christopher. Ze glimlachte breed en wist niet hoe ze hem hiervoor moest gaan bedanken.

Christopher glimlachte naar Noëll. 'Hoe vind je het?' vroeg hij, en keek even om zich heen. Eigenlijk voelde hij zich helemaal niet thuis tussen al die kakkers, maar met Noëll was het perfect. Hij keek even naar de butler die een menu voor ze neer legde, en pakte het ding rustig op om er even in te kijken. Hij probeerde vooral niet naar de prijzen te kijken, want dan kreeg hij hoogst waarschijnlijk een hartaanval. Hij zuchtte. kreeft, en dat soort shit. Hij had nog nooit dingen gegeten waarvan hij de naam niet kon uitspreken.

Noëll glimlachte even en keek het restaurant rond, hoe vondt ze het hier? tja anders. Ze voelde zich eigenlijk helemaal niet thuis tussen deze mensen, maar Christopher wilde ze niet beledigen en zette dus een nog grote lach op. 'Geweldig,' zei ze toen maar terwijl ze haar hand op de zijne wilde leggen. In haar andere hand had ze een menukaart vast en ze schrok toen ze de hoge prijzen zag staan. Ze dacht eerst aan iets lekkers, maar patat voor wat minder geld vond ze helemaal niet erg, zeker niet omdat Christopher dan alsnog bij haar was.

Christopher glimlachte. 'Gelukkig maar,' zei hij en besloot uiteindelijk maar dat hij steakschotel zou nemen. Hij hield echt enorm veel van vlees, en dan ook vlees dat vanbinnen nog een beetje rauw was. Hij keek even uit het raam. Ergens was hij bang dat zijn soortgenoten de stad nog een keer zouden aanvallen, dat kon hij deze avond echt niet hebben. Hij keek Noëll aan. 'Heb je al besloten wat je wilt hebben?' vroeg hij, en legde zijn menu kaart neer.

Noëll haalde haar schouders op, 'Patat ofzo, of hebben ze dat hier niet?' ze schoot even in de lach om haar eigen stomme reactie,Maar ze meende het wel. ze wilde absoluut niet dat hij al te veel geld zou gaan betalen, en voor haar zeker niet. Ze glimlachte even en herstelde haar meligheid. 'Ehm, doe maar een.. vleesschotel met patat ofzo, wel de kleinste,' ze voelde haar wangen rood worden en ze glimlachte even.

Christopher glimlachte even schuin. 'Maak je nou maar geen zorgen om de prijs, ik betaal, leef je maar uit,' zei hij, en bekeek de kaart nog een keer. Echt wel dat hij zich helemaal vol ging stouwen, als hij toch al zoveel moest betalen.. Hij wenkte de ober, en bestelde voor hun beiden de steak schotel, en wat wijn totdat het eten klaar was.

Noëll nam een paar slokken van haar wijn dat inmiddels al geserveerd was. Ze keek naar Christopher en glimlachte breed, 'Ik weet niet hoe ik je terug moet betalen na dit alles,' zei ze met een glimlach terwijl ze haar glas terug op de tafel zette. Ze keek even uit het raam naar het verkeer dat overal in de weer was, Hier was het nooit stil. Er was hier nooit een dag dat iets niet leefde. ze vondt het allemaal zo raar als je er goed bij stil stond.

Christopher pakte zijn glas, en nam er enkele slokken uit, en volgde Noëll's blik naar buiten even. Het uitzicht was ook gewoon prachtig vanaf deze hoogte. Hij glimlachte even in zichzelf. Hij kon zijn ogen niet van haar afhouden, en keek even verlegen naar zijn handen die nog steeds om het glas heen gekruld zaten. Deze avond mocht van hem wel eeuwig duren.

Noëll zag hoe Christopher even naar haar keek en draaide daarom ook haar hoofd naar hem toe. Ze glimlachte even en legde haar handen op tafel, 1 hand net iets meer naar voren als de ander. De avond leek zo perfect met hem aan tafel, het leek alsof ze elkaar al jaren kenden, maar dat was niet zo. Ze zag hoe de ober eraan kwam met een wagentje waar eten op stond. Ze grijnsde even en keek met een schuin oog naar Christopher.

Christopher glimlachte, en legde zijn hand op die van Noëll. Hij liet zich serveren door de obers, en snoof de lucht van het eten op toen het voor hem stond. Hij zag om het vlees allemaal sla liggen, en trok even een wenkbrauw op. 'Ik heb volgens mij nog meer konijnenvoer dan werkelijk vlees,' zei Christopher grinnikent en plukte met zijn vork wat in het eten. Hij grinnikte, en keek met een blozend gezicht naar Noëll.

Achter in het restaurant bij de diensteningang kwam Momiku haastig binnengerent en zocht meteen in de kast naar haar schort die ze om zich heen wikelde. Even strijkte ze haar haar weer goed dat door de wind helemaal in de war was geblazen en snelde zich het restaurant in waar ze meteen bestellingen begon op te nemen.

Noëll glimlachte naar Christopher en bekeek haar eigen eten even, 'Ik merk het, niet dat ik er veel problemen mee heb,' zei ze terwijl ze een stuk vlees afsneed en naar binnen bracht. 'Heerlijk,' zei ze toen ze haar mond leeg had en Christopher aankeek. 'Hoe vindt jij het eigenlijk?, nu op dit moment bedoel ik?' ze bloosde een beetje en sloeg haar benen onder de tafel onder elkaar.

Christopher slikte snel zijn eten door om te kunnen antwoorden, en keek haar even aan. 'Ik vind dit moment geweldig,' zei hij en keek blozend naar beneden. Hoe kon hij nou gaan zeggen dat hij meer voor haar voelde dan 'gewoon een date' , was dat niet te snel? Hij besloot even af te wachten op wat Noëll te zeggen had, en krabte even zenuwachtig achter zijn oor.

Noëll glimlachte en knikte, 'Groot gelijk, dit moment zou er voor mij altijd wel mogenzijn ' antwoorde ze terwijl ze haar bord aan de kant schoof. 'Nog wat wijn?' vroeg ze terwijl ze met haar subtiele vingers naar een emmer met wijn erin wees.

Christopher glimlachte. 'Voor mij ook,' zei hij. Hij wist nog steeds niet goed of ze dit wel voor altijd wilde, maar ze waren in ieder geval al goed opweg. Eigenlijk wilde hij nu eindelijk wel eens iets vasts in zijn leven, en hij wist zeker dat zij het was. Hij vergat zelfs even het feit dat hij een weerwolf was. Hij knikte als een antwoord op de vraag van de wijn.

Noëll schonk opnieuw de 2 glazen vol en glimlachte, 'als er een kurk opzat, dan had jij hem mogen openmaken,' ze schoot even in de lach waarnaar ze netjes haar hand voor haar mond deed. Ze glimlachte even en zag de glinster in zijn ogen, ze besefte dat er veel meer was dan alleen 'vriendschap' het moest er alleen nog echt van komen, vondt ze zelf. al had ze geen idee hoe ze dit moest aanpakken, ze wist niet eens hoe ze hem zou moeten vertellen dat ze een vampier was.

Christopher lachte even om Noëll's opmerking, en pakte toen het nieuwe glas wijn van de tafel af. Hij nam een paar slokken, en zo bleven ze nog een tijdje zitten. Toen ook het toetje achter de rug was. stond Christopher op, en stak zijn hand uit naar Noëll om haar overeind te helpen. Hij bekeek haar even, en eigenlijk stond die jurk haar heel goed. Heel anders dan de kleding die ze normaal aan had.

Noëll pakte de hand van Christopher aan en glimlachte terwijl ze haar ogen over zijn blouse liet glijden. 'Het is beter dat je geen witte blouse hebt aangetrokken,' zei ze terwijkl ze even grinnikte. 'Er zit namelijk een vlek van het sausje op je blouse,' volgde ze erachteraan terwijl ze met haar vrij hand haar vinger nat maakte en het van zijn blouse afveegde. Ze lachte even terwijl ze samen de rekening bij een ober ophaalden.

Christopher keek even beschaamd naar het vlekje op zijn shirt, en voelde zich gloeien toen Noëll het vlekje wegveegde. Hij betaalde de rekening, die $257,- had gekost en vervolgde zijn weg naar buiten. Hij hield de gehele weg Noëll's han vast, en kon die enorme grijns niet van zn gezicht afhalen. Toen ze eenmaal buiten stonden, merkte hij dat het begon te sneeuwen.

Noëll hield zijn hand stevig vast terwijl ze hem nog steeds glimlachend aankeek. Buiten begon het te sneeuwen en de straten vulden zich met dikke witte vlokken. Noëll bond haar jas steviger om haar heen, want zonder normale kleding had ze het redelijk koud. 'Het begind koud te worden niet?' vroeg Noëll terwijl ze de straat door keek.

Chris knikte. Hij had het eigenlijk nooit koud, op de ene keer na dat hij Noëll onmoette. Hij trok zijn jas uit, en sloeg deze om Noëll uit. Hij grinnikte even. Een klein meisje met zo'n grote jas, zag er best wel komisch uit. Hij glimlachte even lief. 'Zullen we anders nog even naar het park gaan ofzo..?' vroeg hij, en sloeg een arm om Noëll heen.

Noëll voelde een grote,lange, warme jas om haar heengeslagen worden. De kou dat op haar lichaam zat verdween als sneeuw voor de zon. Ze keek glimlachend naar Christopher die ondertussen ook zijn arm om haar heen had gelegd en knikte. 'Oeh, de plek waar we elkaar voor het eerst hebben ontmoet,' ze grinnikte even en knikte. 'Goed idee,'

Christopher glimlachte nog steeds even breed, en liep samen met Noëll de straat uit. Eindelijk een klein stukje zekerheid in zijn leven, daar had hij al heel lang op gewacht. Zijn dag kon echt niet meer stuk, nee, zijn hele week kon niet meer stuk.