Het Skatepark

Vlak bij het park en de ingang van het winkelcentrum, staat DE hangplek voor jongeren, het skatepark. De plek waar de meeste ongelukken gebeuren op een dag. In het skatepark word je overweldigd door een geur van asfalt... en soms ook nog wel eens bloed...
Soms worden er onder de jongeren gevechten gehouden, maar meestal word de vrede bewaard, waardoor er een aangename sfeer hangt. Ook staan er een paar automaten, waar je drinken en snacks uit kan halen.

Personen: vrij

Kagami zat op een trappetje tegen een muur aan en haar laptop op haar schoot. Ze was druk bezig met typen en klikte om de seconde zowat wel op het touchpannel. De oordopjes van haar ipod zaten in haar oren en als een paar meter bij haar vandaan was, kon je het nummer wat afspeelde zelfs horen, zo hard als het stond.
'OI! GIN! GIN! GIIIIIIN!' riep Oboro, één van de jongens die in de bende van Kagami zat. Blijkbaar kon Kagami hem niet horen omdat de muziek zo hard stond.

Robyn lag languit op de mini-tribune die er stond, met een hand over haar ogen en de andere op haar buik. Hier lag ze heerlijk. Ze kon elk moment indommelen, hier in de zon, met het geluid van rollende wieltjes over asfalt. Ze zuchte heerlijk, en voelde hoe ze net ging vertrekken, toen ze ruw werd verstoord door het gebrul. Iemand riep "Gin" ofzoiets. Geërgerd zette ze zicht recht en keek op, naar wie het riep. 'Vrdmme..' vloekte ze binnensmonds. Haar ogen gleden verder naar wie hij riep, en stopte bij Kagami. Al haar ergernis verdween op een moment, en ze glimlachte naar Kagami, die haar waarschijnlijk niet zag. Ze zat helemaal aan de andere kant van het park.

Met een vriend die volop zijn verhaal aan het vertellen was wandelden ze het skatepark in. '... en wat ik nu zal zeggen zul je echt niet kunnen geloven maar je moet! Toen viel het omver!' Tristen trok zijn wenkbrauwen op en keek hem ongelovig aan. 'tuurlijk Max, maar ik geloof niet in geesten...' - 'Tristeeen, komaaan man, dat meen je niet. Er is overal bewijs!' - 'hmmm, maarre, moest jij niet naar je vriendin?' - 'fuck!! helemaal vergeten! kzie ya!!' Max begon te rennen en sprong over een gevallen kind om tijd te winnen. Tristen stak nakijkend zijn hand in zijn zakken.

Met een woeste en snelle beweging trok Oboro de oortjes van Kagami haar Ipod uit haar oren, waarna ze met een pijnlijk getrokken gezicht naar haar oren greep en Oboro kwaad aankeek. 'What the hell!? Waar was dat goed voor!' riep ze kwaad, waarna ze haar laptop dicht klapte.
'Zo, nu kan je me wel horen. Waarom zit je achter dat ding in een skatepark? Ziet er nogal nerdie uit,' zei hij terwijl hij zich een kwartslag omdraaide en het park in keek.
'Ik was bezig voor m'n werk ja, beetje respect, ik woon niet meer bij mijn ouders zoals jij,' zei ze waarna ze zich recht stelde en op haar zweefboard ging staan. 'Maar een beetje stunten kan geen kwaad nee,' zei ze terwijl ze rondjes om Oboro heen zweefde.
Ondertussen had niemand echt door dat nog een zilverharig figuur achter de halfpipe stond, met een valse blik te gluren.

Tristen kraakte zijn knokkels en haalde vervolgens zijn I-pod uit en beluisterde de muziek terwijl hij naar een muur liep om tegen te leunen. Vlot haalde hij zijn gsm uit zijn zak en las zijn berichten.

Met een glimlach op haar gezicht kwam ze het skatepark ingewandelt. Abrupt bleef ze staan en hurkte ze zich neer. Ze drukte op haar hielen op een haast niet te ziene knop waarna wieltje uit haar botten verschenen. Vlot ging ze weer recht staan en skate verder.

Robyn zuchtte en keek, nu ze toch rechtzat, het park rond. De enige die ze hier kende was Kagami, en die kénde ze nou ook niet echt. Maar voor de rest niemand. Even keek ze naar de muziek luisterende witharige gast die druk met z'n gsm leek te zijn, en liet haar ogen toen verder glijden. Ze zuchtte. Waarom kende ze niet meer mensen? Of beter, waarom was Kayto hier niet? Ze glimlachte even bij de gedachte aan hem, en keek toen terug op naar Kagami. De glimlach verdween en maakte plaats voor een bedrukte uitdrukking. Kagami.. Kayto.. Robyn legde zich jammerend naar achter en sloot haar ogen.

Kayto had gehoord dat er skate park was is Kaisou en besloot even te gaan skaten. Niet dat hij een natuur talent was, maar hij hield wel van af en toe wat amateur stunts te doen om zijn skate board.
Toen hij aan kwam gelopen viel zijn blik meteen op Kagami en hij dacht aan het avontuurtje wat ze hadden beleeft. Met een grijns liep hij op haar af. 'Dag schoonheid', zei hij met een knip oog en hij drukte een kus op haar lippen.

Kagami viel van schrik achterover en lande op haar rug. 'WHAT THE!?' riep ze kwaad en veegde met een ruwe beweging haar mond snel af, waarna ze zich recht stelde en een klap in Kayto zijn gezicht verkocht. 'Wat doe jij!? DUDE IK KEN JE NIET EENS! WIE BEN JIJ! WAAROM DEED JE DAT! WAT WIE WAAR WAAAAAAAH!' riep ze snel door elkaar.
Het was dus nogal duidelijk dat alles een beetje teveel werd, waardoor ze helemaal door begon te draaien. Maar, dat was toch ook niet eens zo vreemd? Wie dacht die gast wel niet dat hij was? Ze wist zijn naam niet eens!

Kayto keek haar verbaast aan en voelde de klap in zijn gezicht. Misschien was het grap, dacht hij. Hij grijnsde en en streelde haar haar. 'Ik vind het ook leuk om jou weer te zien', zei hij terwijl hij zijn hand over haar wang liet glijden.
'Ik vroeg me af, wanneer gaan jij en ik nog eens een avontuurtje beleven', hij grijnsde breed en keek weer naar haar enorme voor geven, raar hij leek groter.. Toch kon hij niet laten om even verlekkerd zijn lippen af te likken.
'Ik vond het wel gezellig de laatste keer', zei hij met een vette knip oog.

Tristen keek meteen op toen er opeens gegilt en geroepen werd. Het werd al snel duidelijk toen hij Kagami met Kayto zag staan. Hij had geen idee wat er net was gebeurd en veel interesse had hij niet dus begon hij weer zijn berichten te lezen.

Robyn was helemaal vertrokken, en ademde rustig maar zwaar. Haar handen gingen mee op en neer met de beweging van haar buik, terwijl ze totaal in dromenland was. Een beetje grommend in haar slaap draaide ze zich om, zodat ze met haar rug naar de lawaaimakers toelag op de tribune.

Kagami liet haar haren voor haar ogen vallen, waardoor je alleen nog maar een enge grijns kon zien. Ze balde beide vuisten en sloeg Kayto zijn hand weg, waarna ze hem naar achteren duwde en zelf ook een paar stappen achteruit deed. '10 meter afstand! En waar heb jij het over!' ze wilde nog wel meer vragen, maar ze viel stil bij het voelen van een blik.
Met een ruk draaide ze zich om, pakte in dezelfde beweging één van haar Eagles en schoot een paar centimeter bij de plek vandaan waar de persoon stond, die aan het gluren was.
Bij het horen van het schot rende andere zo snel ze konden weg. Als er geschoten werd, betekende het meestal niet veel goeds.
'Wie en wat ben je en waarom sta je zo te gluren,' siste Kagami en keek kil naar de persoon die vaag te zien was in de schaduwen.

Tristen had meteen weer naar het schouwspel gekeken bij het horen van een schot. Blijkbaar was het seriuuser dan hij had gedacht maar nog steeds. Hij had geen interesse dus begon hij zijn berichten te antwoorden. Mensen paseerden al gillent. Bang dat er ook op hen zou worden geschoten. lafaards..

Kayto begon door te krijgen dat ze serieus niet wist waar hij het over had. Hij keek even verbaast maar ging het toen maar gewoon simpel weg uit leggen.
'Een paar dagen geleden hebben jij en ik geneukt op een bankje in het park', zei hij droog en hij keek even naar de eagles en stapte toen wijselijk nog een stapje naar achter.

Kagami draaide bij het horen van die woorden zo snel ze kon haar hoofd terug naar Kayto en keek hem ongelovig aan.'WAT!?' riep ze kwaad, waarna ze een pijnlijke kreet uit sloeg, toen ze een stomp in haar maag kreeg. En geen zachte ook. Ze zachte door haar knieën en leunde op de grond met haar handen. Ze ademde zwaar en keek moeizaam omhoog, naar de persoon die haar een stoot verkocht had. Haar mond viel bijna open van verbazing, bij het zien van iemand die er precies zo uit zag als zij. Alleen de kleren waren anders.

Tristen keek vluchtig op maar struude dan weer verder met zijn berichten. Alleen toen hij doo had wat hij net had gezien keek hij weer helemaal verbaast op. Was dat Kagami's tweelingszus? Het klopte niet wat hij zag. Kagami had hem eerder verteld dat ze was gestorven in haar armen. Tenzij ze had gelogen..

Kayto keek verbaast naar hoe Kagami op de grond zakte. Zelfs hij had niet door gehad dat er iemand kwam. Toen hij keek naar de gene die haar had geslagen, leek het alsof hij een kloon zag. 'What the..', mompelde hij verbaast.
Waren het.. zussen?! Kayto begon breed te grijnzen en zag het al helemaal voor zich.
Nu hoefde hij niet te genieten van een Kagami, maar van twee! Toch begreep hij niet waarom haar zus Kagami had geslagen.

Mooi niet dat Kagami zich zomaar op de grond liet zakken en dan ging toekijken. Snel herstelde ze zich, leunde ze op haar hand en wilde Kyoko een trap geven, maar ze was al een paar meter naar achteren toe gesprongen.
Met een giftige blik in haar ogen stond Kagami op en richtte haar eagle weer op Kyoko. 'Wat is dit!? Jij... jij bent dood, dit kan niet!' riep ze wat in paniek en keek ongelovig uit haar ogen.
Kyoko begon op een valse manier te lachen en streek haar haren op een arrogante manier achter haar oog. 'Ja, jammer dat je er zo snel achter kwam dat ik weer leef... Eigenlijk wilde ik eerst je leven helemaal kapot maken, zoals jij bij mij gedaan heb, maar ja, can't be helped!'
'Ik heb jouw leven niet kapot gemaakt. Het was een ongeluk, meer niet. Ik kon niks aan die aanval doen,' siste ze en keek haar vijandig aan. Dit klopte niet. Hoe kon dit opeens? Ze was dood, ze was er zelf bij toen het gebeurde! Ze voelde ook geen band bij dit schepsel. Het was gewoon een grap, een droom of een slechte cloon van haar zelf.