Het steegje naast Nakamura

Naast Nakamura zit een steegje, het is geen veilig steegje. In tegendeel. Er word veel drugs gedealt en er is veel wapen handel. Ook zijn hier al veel mensen vermoord die in hun eentje even een om weg wilde nemen.
Het is er donker, en er hangt een vieze bier en wiet lucht.

Toegang+regels=vrij.

Kayto wist dat ze vanavond zou komen, hij had haar immers zelf uit genodigd voor een zogenaamde date. Hij grijnsde vals toen hij de eerste schimmen van het meisje zag. Natuurlijk het eerste wat hem opviel, was de voor gevel. Enorm en perfect voor zijn handel.
Kayto zwaaide en gniffelde geniepig. Gina versnelde haar pas toen ze hem zag en bleef lachend voor hem staan. 'Hee', zei ze vrolijk. Het enige wat Kayto deed was even lief lachen.
Kayto pakte stevig haar hand vast en sleurde haar mee het steegje in. In haar ogen kon je zien hoe de vrolijkheid plaats van voor angst. Kayto was midden in de steeg beland en hij keek haar fel aan.
'Waar is mijn geld', vroeg hij eerst nog op een angstig kalme toon. 'G-geld.. welk geld?', vroeg Gina dom.
Kayto duwde haar in het nauw tegen de muur aan. 'Je weet donders goed welk geld', zei hij fel. Hij kwam wat dichter bij met zijn hoofd en keek haar aan met ogen die nog altijd angstig kalm stonden, die bijna genoten van haar angst.

Met een stom zinnige grijns op zijn gezicht en een -half vol- biertje in zijn handen liep Jayden langs de steeg van Nakamura, het was een geweldige avond geweest. Nee niks zou het nog kunnen verpesten, deze avond. Voor de steeg hoefde Jayden niet bang te zijn, hij was de gene die altijd op de biertjes tracteerde in Nakamura dus zo graag wouden ze niet van hem af, het had ook trouwens geen zin om zo'n stommeling als hem te doden. Plotseling bleef hij staan, bij het horen van geroep. Niet zomaar geroep zoals ze hier altijd roepen, en niet zomaar een stem. Hij herkende de stem vaag, hij zette zijn biertje op de grond neer en strompelde wat verder de steeg in. Niet te ver, hij wou zich er niet al te graag mee bemoeien, maar omdat hij de stem herkende was hij er toch nieuwschierig naar. Vaag zag hij twee schimmen, nog een stap dichterbij. Toen was het duidelijk.., die volle bos witte haren was onmisbaar. 'Kayto..,' zijn hart begon sneller te kloppen, natuurlijk had hij wel de laatste rodel gehoord dat Robyn en Kayto misschien iets samen hadden, en natuurlijk had hij ook wel vernomen dat Kayto niet helemaal een brave jongen was. Maar dit?! Wat moest hij doen? Moest hij ingrijpen..? Nee dan kon hij het wel schudden. Aan Robyn zeggen, maar straks brak hij haar hart?! Verklamd bleef hij zo een tijdje zitten, hij moest het Robyn vertellen, nee misschien moest hij even afwachten. Misschien kwam er nog meer informatie vrij, ging Kayto nog meer zeggen. Maar eigenlijk wist hij al wel genoeg, Robyn zou breken als hij haar dit zou vertellen, arme, arme Robyn..

Kayto zag hoe de tranen in Gina's ogen op kwamen en een grijns verscheen op zijn gezicht. 'Het spijt me Kayto.. ik had het geld nodig echt waar ik zal het je geven', barstte ze wanhopig uit.
Kayto's hand greep naar haar keel, waar hij zachtjes in kneep. 'Dat geld had er verdomme twee dagen geleden al moeten zijn!', riep hij kwaad. Hij kneep harder en de tranen liepen op Gina's wangen heen.
'Nu ga je me vertellen waar dat geld echt is vieze hoer', spuwde hij fel. Hij liet zijn hand los en wachtte tot ze de waarheid ging vertellen. 'Dat zeg ik had het nodig!', riep Gina huilend.
Kayto's vuist vuurde zich af in haar maag en Gina zakte langzaam op de grond. Kayto lachte spottend en hurkte bij haar neer. 'Aansteller', mompelde hij. Kayto's hand ging weer naar haar keel en zetten haar overeind.

Jayden krabbelde wat overeind, hij had genoeg gezien. Hij moest het Robyn vertellen, hij moest het Kagami vertellen, hij moest het de wereld vertellen. Die gast was fout, die gast persde onschuldige meisjes af. Waarom waren die meisjes toch zo dom om dat meteen in te zien, je zag het al aan die ogen van die gast. Alles aan hem leek opeens evil, hij baande zich een weg door het steegje en voelde een koude wind in zijn gezicht snijden. Godverdomme, alleen hij had dit weer. Straks werd Robyn boos op hem omdat ze denkt dat hij ze "uit elkaar" wilt rukken.

Kayto gaf haar nog een laatste stomp in haar maag en een trap tegen haar heup toen ze op de grond lag en zette toen zijn mini uzi tegen haar hoofd aan. 'Als ik morgen dat focking geld niet heb, gaat deze trekker over', zei hij met een brede valse grijns.
Gina lag te alleen nog maar te kreunen en te janken op de grond en door haar gehuil geen zei ze iets wat voor hem leek op een ja. 'Mooi dan kan je nu weer op rotten hoer'. Hij stapte over haar heen en liep droog weg.

Kalm kwam tristen naar Gina toe gelopen en knielde voor haar neer. Met zijn duim en wijsvinger pakte hij haar kin op een voorzichtige mannier vast en liet haar hem aankijken. 'alles ok?' Hij klonk vriendelijk en zag er ook zo uit. Kayto was dus niet het brave type? Interessant. Maar zijn werkwijze was nogal bruut en onvoorzichtig. Het was goedkoop in Tristen zijn ogen.

Gina huilde zachtjes toen ze nog een jongen bij haar neer zag knielen. Hij leek op Kayto en enkele seconde dacht ze dat het hem weer was, om haar nu echt te vermoorden. Geschrokken kroop ze naar achter maar toen ze in zijn ogen keek, zag ze dat het Kayto niet was. Een opgeluchte zucht ging door haar heen.
'J-ja .. het gaat wel', zei ze nog half huilend. Opeens schoot haar iets te binnen, schichtig keek ze om haar heen, toen ze bedacht dat hier allemaal mensen van Kayto konden lopen die haar in de gaten hielden.
Met een ruk stond ze op en keek de jongen met angstige ogen aan. 'S- sorry ik moet weg', zei ze stotterend en ze rende weg.

Tristen stelde zich recht en zag hoe Gina weg rende. Daar ging zijn maaltijd... Zou hij nu achter haar aan rennen als 1 of ander wild roofdier? Nee. Keisou zat wel vol genoeg met mensen meisjes die wanhopig waren en zochten naar bescherming. Die meisjes waren gemakkelijk te mislijden. Zolang hij maar zijn masker niet liet vallen waardoor ze ontdekken wat voor iemand hij werkelijk is. Met een diepe zucht stak hij zijn handen in zijn zakken en liep verder door de steeg.