Jayden's Appartement

Jayden´s appartement is misschien niet zo groot, maar wel voorzien van de nodige luxe. Ondanks zijn hoogtevrees woont hij best hoog, hij kijkt uit op een drukke winkelstraat met veel verkeer. Zo is er altijd herrie als je naar buiten gaat, maar de ramen zijn natuurlijk voorzien van extra dik glas dus is het meeste geluid niet te horen. Als je binnen komt beland je meteen in de woonkamer, een best kleine kamer met gele muren en zwarte leren banken in de hoek, van een bijzonder merk natuurlijk. Het is er best licht en netjes opgeruimt, er staat een plant in de hoek en een kleine houten eet tafel bij het raam met daarop een glazen pot met zonnebloemen erin. Er hangen wat schilderijen aan de muur -denk hierbij aan de moderne kunst niet van die oude dingen-. De keuken word afgeschermt met een half hoog muurtje, er hang een telefoon aan de muur en er staan wat dingen op het aanrecht zoals peper en zout setjes en dat soort dingen. Ook de keuken is heel opgeruimd. Als je de keuken uit loopt kom je weer bij de woonkamer uit, via de woonkamer kan je naar de opberg ruimte gaan waar ook de meterkast staat, en het washok. Maar daar is niet zoveel aan dus lopen we weer de woonkamer in om een andere deur te openen, die naar de slaapkamer. Waar een groot bed staat, en een klein tv´tje, waar hij soms nog wel tv kijkt in de avond. In de badkamer staan een bad een wastafeltje (vol luchtjes en andere troep) en een douche en toilet natuurlijk. Voor de rest is het een warm en rustig huis. Jayden is ook veel rustiger als hij thuis is dan als hij uit gaat. Soms word hij moe van zichzelf. Maar ook is hij thuis meestal bezig met zijn studie´s voor tandarts.

De regels zijn simpel, niet zomaar binnen komen lopen zonder dat met mij (Say) te bespreken. En aantal personen hangt af van de situatie

Jayden zat vermoeid aan de tafel in zijn woonkamer, hij staarde naar de boeken voor zijn neus, het was eigenlijk best simpel wat hij moest leren, maar het schoot niet op. En hij haten het als dingen niet opschoten, hij wou niet leren. Hij wou het wel, maar hij wou niet dingen leren die hij niet leuk vond om te leren. Hij krabde achter zijn oor en sloeg met een diepe zucht zijn boeken dicht. Het was al tegen de avond, de stad lag nog in puin maar het meeste was al redelijk ´hersteld´. Met een verveelde uitdrukking stond hij op en liep naar zijn keuken, koken.. hij openden zijn koelkast, en greep maar iets in de wilde weg. Pasta. Eten koken, was nog best leuk. Maar nu kon hij er de plezier niet in vinden, hij was zo moe. Soms vroeg hij zich af waarom hij op de dag zo druk deed, thuis was hij altijd een heel ander mens. Een soort van.. Normaal mens. Al zou Jayden nooit echt helemaal normaal genoemd kunnen worden.. hij gaapte diep ter wel hij de tomaten begon te snijden. Eigenlijk was het leven niet eerlijk, hij zat elke avond alleen hier, alleen op de dagen was hij met mensen. Met deze sombere gedachtens gooide hij de tomaten in de sla bak en pakte een pan die hij vulde met water en op het gas zette, deed sla in de bak en wat dressing en kneed het gehakt.

Met een vermoeide zucht belde Kagami aan bij het appartement van Jayden. Even keek ze op haar mobiel hoe laat het was en zuchtte nogmaals. Het was laat, koud, donker en ze had ook nog eens vreselijke honger. DE perfecte avond. Normaal gesproken zou ze nu aan het dansen zijn, met een blikje bier in haar hand. Genietend van de vrijheid. Maar, wat had ze nu nog? Puin, wat ooit een penthouse moest voorstellen.
Nogmaals belde ze aan, in gedachten verzonken. Waar moest ze nu heen? Veel geld had ze op het moment niet echt. Dat was natuurlijk op gegaan door al die feestjes. Soms, kon ze zichzelf wel voor haar kop slaan zo dom als ze zichzelf vond.

Jayden werd opgeschrikt toen hij de bel hoorden, ´kom eraan!´ brulde hij, de kamer geurde al heerlijk naar het eten, hij openden de deur en zijn wenkbrauwen vlogen wat omhoog, ´Kagami, darling, wat zie jij eruit?' hij keek naar de half verhongerde Kagami. 'Kom binnen hunhun' hij trok de deur wat verder open, ' als je honger hebt ik heb gelukkig iets teveel gekookt dus we eten voor twee vanavond, gezellie' hij grinnekte even en liet Kagami binnen.

Kagami struinde naar binnen, met haar ogen half open. 'Dankje Jayden... Bedankt voor het compliment,' zuchtte ze vermoeid en plofte neer op de bank. 'Jij hebt mazzel, jouw huis is niet voor de helft, poef! weg,' zei ze en keek het huis van Jayden rond. Het was niet veel veranderd sinds de laatste keer toen ze hier kwam. Nog altijd netjes en modern.
'Ik ben jaloers op je, hoe krijg je het altijd zo netjes...'

'Nou het is toch zo, je moet echt een cremé onder die vermoeide oogjes van je smeren want ik laat je niet met die wallen van je over straat gaan,' hij ging niet in op wat Kagami zei over zijn huis, maar glimlachte alleen maar. 'Eten is klaar!' hij schepte voor zichzelf en Kagami een bord op en stak dat Kagami toe, ´gezellig op de bank eten, ben blij dat je bent gekomen want ik zat hier toch zo alleen,' hij grinnekte even nam een hap van zijn eten, hij greep de afstandsbediening van de tv en zette het op een zender. TMF altijd goed. Na een tijdje legde hij zijn vork neer, Jayden at nooit zoveel. 'Dat gevecht..dat was me wat..,' beaamde hij, en dacht terug aan Haydo Dent en die andere jongen, daarna aan het homo meisje Robyn. Hij grijnste.

Kagami glimlachte dankbaar naar Jayden en begon meteen van haar het eten wat te nemen. (Tja, van haar eten te eten klinkt zo sullig) Jayden wist haar altijd wel op te vrolijke met zijn dwaze en onnozele gebrabbel. Daarom hield ze zo van hem als vriend.
'Het gevecht? Voor mijn gevoel was het meer vluchten. Tegen het leger vechten is hetzelfde als dood willen. Daar kom je dan aan met je level 1!' zei ze en at haar mond snel leeg.
Manieren was niet echt waar Kagami om bekend stond. Ze vond het ook altijd moeilijk om eraan te denken. Toch deed ze zo goed mogelijk haar best.

'Ja oké maar ik vind vluchten zo cliché klinken vind je niet?´ Jay liet zich wat onderuit zakken en staarde naar het beeldscherm, gewoon zoals altijd. Een hoop naakte meisjes en wat groffe woorden. 'Bah, wat een flut muziek,' gromde Jayden zacht en knipte de tv uit. Hij kroop dichter tegen Kagami aan, iets wat hij automatisch deed. Hij voelde zich soms net een soort klein broertje bij Kagami, gewoon omdat hij haar al best lang kenden. Hij beschouwde haar als een soort voorbeeld, alleen vond hij waar wel soms dom handelen. Al haar geld ging op aan die feesten van der. Maar ach.. waar ging zijn geld aan op? Jean Paul luchtjes en kleding.

Kagami gaapte luid en sloeg haar hand snel voor haar mond. 'Ja, gevecht klinkt heldhaftiger,' zei ze en grinnikte even.
'Jay, weet jij nog hoe onze eerste ontmoeting ging?' vroeg ze opeens, toen de stilte in huis was gevallen nadat de tv uit gezet was. 'Het is best wel vaag en geinig, als je erop terug kijkt... hoeveel jaar geleden is het nou al? Of, maanden, dat zijn er meer, dat klinkt leuker,' zei ze op nadenkende toon en keek naar het plafond.
Ze wist het nog wel, ongeveer, maar ze wilde kijken of Jay het ook nog zo goed wist.

Jayden grinnekte, 'nou al een hele tijd, een maand of.. Nou ik weet niet, maar ik weet nog wel wat je dacht, je was eerst alleen maar gekomen voor de gratis hapjes of niet soms? Ghehe, dat je echt in het begin dacht dat ik je wou versieren of zo,´ hij nestelde zich wat in de kussens van de bank.

Kagami haalde haar schouders op en streek met haar hand door haar haren. 'Ach, als je niet anders gewent bent... maar thank god heb je me laten inzien dat er ook andere gassies op de wereld rond "huppelen" zei ze en legde vooral de klemtoon op het woord "huppelen". Dat deed ze aangezien Jayden meestal nog huppelde ook.

Jayden glimlachte even, 'zou wel heel erg saai worden als er allemaal de zelfde "gassies"-hij sprak het uit als een duffe leraar die probeert "cool" te zijn,- op de wereld rond huppelen,' hij schoof nog wat dichter tegen Kagami aan, en jatten een gehakt balletje van haar bord af. 'Die gehakt balletjes zijn echt zalig!' sprak hij met een half-volle mond.

Kagami keek droogjes vanuit haar ooghoeken opzij, naar Jayden. 'Ja, inderdaad. Daarom ben ik ook niet zo blij dat je er ze van mij jat,' zei ze met een scherpe blik. Ze keek even op het bord van Jayden om er één terug te kunnen jatten, maar hij had ze blijkbaar al opgegeten.
'O dude, kom op!'

'Ik moet nog groeien hé,' sprak Jayden met een enorme grijns op zijn gezicht. 'Goed, je mag kiezen, of je slaapt in de badkuip, of op deze bank, of bij mij in bed maar dan kan ik niet garanderen dat ik van je af zou kunnen blijven met mijn perveristische-trekjes.' Het sarcasme droop er van af, 'ik denk de bank, ook al is de badkuip natuurlijk ook wel leuk voor de verrandering.'

Kagami keek hem nadenkend aan en haalde haar schouders op. 'Ik denk eerder dat jij nachtmerries krijgt, aangezien met perversiteit nog erger is dan die van jou. Ik kan genadeloos zijn met...' ze stopte even voor een dramatisch effect,'kleine jongetjes,' en ze begon te grijnzen.

'Ohja? Volgens mij ga jij meer voor de grote jongetjes hoor,' hij stak even zijn tong uit en porde Kagami in haar zij. Hij woelde met zijn hand door Kagami's haar, dat vond hij altijd leuk om te doen aangezien Kagami zo'n volle kop met haar had, en het was zo lekker lang. 'Dus jij gaat lekker op de bank slapen?' hij ging daar wel van uit. Hij liep naar zijn eigen slaapkamer en trok daar een van de hoofdkussens van het bed af, en haalde een dikke deken uit de kast in zijn kamer. 'Voila."

Kagami grijnsde en streek haar haar weer glad, maar toen Jayden terug kwam vanuit zijn kamer schudde ze haar hoofd. 'Bedankt voor het aanbood Jayden en eigenlijk had ik ook anders van je verwacht, maar ik slaap al bij iemand anders,' zei ze en glimlachte verontschuldigend.

Jayden's mond viel wat open, 'je wat?' hij liet de dekens langzaam vallen, 'je slaapt bij..Iemand anders?! WHAAAAAAAAA!!' opeens begon hij te brullen en dook op Kagami af, 'Ik dacht dat ik de enige man in je leven was! Hoe kan je me dit aan doen Kagami!' Jayden deed even alsof hij tranen weg pinkten, 'nee zeg maar niks meer,' er viel even een stilte Jayden's mondhoeken krulde weer omhoog, 'geintje! darling tell me everything! Wat is zijn naam?' zijn ogen begonnen vrolijk te fonkelen.

Kagami keek hem op het eerste gezicht droog aan, maar toen ze besprongen werd, dook ze in elkaar en begon te lachen. 'IK!? EEN VRIENDJE!? WAAR ZIE JE ME VOOR AAN? BWAHAHA! JAY STOP HET!' riep ze al lachend en begon te stoeien, zoals ze wel vaker deden.
'Bovendien, is die gast toch homo!'

Jayden stopte even met het stoeien, en lag ondertussen bovenop Kagami. Hij staarde haar verbaasd aan, 'homo?' sprak hij uit alsof hij nog nooit van het woord had gehoord, zijn hele gezicht klaarde op, 'nou dan mag je hem wel eens een keer aan mij voorstellen hoor, is hij aardig?' best een rare vraag, ze ging bij hem slapen maar ze vond hem niet aardig, maar met Kagami wist je het nooit. Ze kon het ook best doen voor de..gratis hapjes?

Kagami grinnikte en haalde haar schouders op. 'Ach, hij doet zich anders voor, maar volgens mij is het wel aardig. Maar, moet hij dat zelf nog gaan ontdekken,' zei ze nadenkend. Daar vroeg hij haar eigenlijk wat. Ze wist het niet eens zeker, maar dat was gewoon haar eerste indruk die ze gekregen had. En meestal was haar eerste indruk ook juist. Vooral bij het andere geslacht, omdat ze vaak wist wat er in hun hoofd om ging.

'Ghehe, hehe dan blijf ik toch wel de enigste man in je leven, ik dacht even dat je me had bedrogen,' hij wiebelde even "charmant" met zijn wenkbrauwen, hij kroop van Kagami af. 'Dan heb je deze lakens ook niet meer nodig he,' hij borg de lakens weer op in de kast en gooide het hoofdkussen op zijn bed. 'Boehoe, dan slaap ik vanavond toch alleen.., zeg, als je gek word van die homo-gast kan je altijd nog hier komen, ik blijf toch thuis. Dan kom je maar naar deze homo-dude,' hij bracht de borden naar de keuken en liep naar de eettafel om zijn leerboeken weer open te slaan.

Kagami grinnikte even en gooide haar armen in de lucht.'O Jayden, hoe kan ik jou nou verraden!? Jij bent toch de enige homo-dude die in mijn leven mag blijven, dat weet je toch zeker wel?' riep ze en begon zelf te lachen.
Toen Jayden naar de tafel toe liep, liep ze naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. 'Dankje voor alles, maar ik denk dat ik toch weer verder moet gaan, straks slaapt hij en dan moet ik toch nog terug komen hier,' zei ze terwijl ze aan een pluk van zijn haar klierde.

'Ghehe, die kus houden we er in hé,' spotte Jayden vrolijk, 'o, is goed hoor darling, ik ben blij dat je even tijd hebt vrij kunnen maken in je te drukke agenda om even op bezoek te komen bij deze arme ziel,' hij deed even een over dramatische scene, en grinnekte toen weer. 'Nee is goed hoor Honey, ik vond het fijn dat je even bij me pasta te proeven,' hij grijnste vrolijk.'Nou dan zou ik je wel even naar de deur begeleiden mevrouw,' hij liep naar de deur en maakte die met een sierlijk gebaar open. 'Doe de homo de groetjes!' hij wiebelde wat ongemakkelijk heen en weer, en begon te blozen. Maar dat was meer show aangezien Jayden die gast nog nooit gezien had.

Kagami grijnsde en liep achter Jayden aan, richting de deur. 'Ja ja, komt goed, komt goed. Enjoy uhm... je tandarts studie en als je hulp nodig hebt met studeren...' weer stopte ze even met praten, 'Zou ik als ik jou was mij zeker niet bellen, want daar word het geloof ik echt niet beter op,' zei ze en woelde met haar hand even wild door de haren van Jayden.
'Ik zie je morgen denk ik wel, Djane!'