Christopher's appartement.

Christopher en zijn peetvader Vincent komen oorspronkelijk uit Keitou, waar dus overal groen te vinden is. Ze wilden persé niet in een flat gaan wonen, maar omdat er hier in Kaisou niet veel anders te vinden is, hebben ze een zo goed mogelijke plek gevonden. Het is één van de kleinere appartementen gebouwen in Kaisou, en staat dus ook vlak naast het park. De flat heeft een binnenplaats, waar je 24 uur per dag in mag gaan. Het appartement van Chris bevind zich aan de voorkant van het gebouw, en kijkt uit op het park. Zo krijgt hij nog een beetje het gevoel van thuis. Vincent wilde persé dat Chris zijn eigen thuis zou krijgen, dus zijn peetvader heeft een appartementen kamer naast hem. Als je binnen komt, heb je het idee dat je helemaal niet meer in Kaisou bent. Het staat vol van de spullen, die ook allemaal bij elkaar passen. Christopher is een warm mens, en zo heeft hij dus ook een gezellig interieur. Als je bij Chris langs wilt gaan, moet je even aanbellen, de portier laat je wel door.

Regels: Als je wilt komen moet je maar even zeggen, en níet spammen, minstens 2 regels in je typvak :]

Chris gooide zijn sleutels op het kastje in de hal, terwijl hij de voordeur achter zich dicht deed. Hij liep naar de spiegel toe, die aan de muur hing en bekeek zijn gezicht. Hij zag er niet uit. Hij veegde wat bloed van zijn lip, en wat zwarte vegen van zijn gezicht. Dit was nou al de zoveelste keer dat hij ruzie had gehad op straat. Hij vervolgde zijn weg naar de badkamer, en gooide gaandeweg zijn jas en trui achter zich neer op de grond. Hij waste de viezigheid van zich af. Als dit toch ooit eens op hield.

Arisu keek naar de flat voor zich. "Dus hier houdt hij zich 'verborgen'" zei ze tegen zichzelf. Ze was de hele stad doorgelopen verschillende mensen aangesproken, maar bijna niemand wist wie ze bedoelde. Uiteindelijk wist iemand zich te herrinneren dat hij iemand kende met de naam Christopher en wees haar waar hij woonde. Arisu drukte op de bel en wachte ongeduldig op de portier die haar naar zijn appartement zou brengen. De portier kwam naar haar toe en bracht haar naar zijn appartement. en nou hopen dat ie thuis is. Bedacht ze zich, ze wilde weten wat Christopher van haar wist. Ze glimlachde even naar de portier ten teken dat ze het verder zelf wel kon en klopte op de deur toen hij wegliep.

Christopher zuchtte even toen er werd aangebeld, en liep gehaast naar de deur om deze open te doen. Tot zijn verbazing was het Arisu, terwijl hij juist een beetje gehoopt had dat het Noëll was. Hij schudde gauw deze gedachte van zich af, en keek in Arisu's ogen. 'Wat brengt jou hier?' vroeg hij, niet nadenkend bij het feit dat hij geen t-shirt aan had en zijn gezicht nog deels onder het bloed en zwarte vegen zat.

Arisu keek naar de half ontblote Christopher met zwarte en rode vegen over zijn gezicht en voelde een lichte blos over haar wangen trekken. Dit was niet wat ze verwacht had. "Ziet er goed uit" zei ze plagend en liep zonder op iets van een antwoord te wachten naar binnen. "Wat heb je gedaan?" vroeg ze met een stem die meer intresse had dan ze zelf had verwacht. "Wat mij brengt" ze keek veelbetekenent naar de deur, ze wist neit of er hier mensen rondhingen die intresse hadden in mensen van Keitou. "weet je nog gister in de loods?" ze keek hem vragend aan

Christopher knikte. 'Ja, dat kan ik me nog wel herinneren,' zei hij. Tuurlijk kon hij zich dat herinneren, dat vergat hij heus niet zomaar. Hij liep richting de woonkamer, en schonk twee glazen met cola vol, en drukte één ervan in Arisu's handen. Dit deed hij bij iedere gast, zelfs al was het niet gewenst. 'En over dat bloed, dat wil je echt niet weten,' zei hij met een zucht, en luisterde naar wat Arisu te zeggen had.

Ze grinnikte en nam een slok van d'r cola "Oké dit klinkt misschien stom, maar ik heb zo'n het idee dat jij meer weet van waar ik vandaan kom dan de andere mensen hier in kaisou" ze keek hem nu met felblauwe ogen aan. Toen ze dat had gezegt bedacht ze zich dat ze dit misschien allemaal verbeeld had en dat hij een echte kaisou-er was en nu het verband legde tussen haar en deze aanval. Maar als ze het niet verbeeld had, waarom had hij dan niks gedaan? Arisu besloot dat er niks anders opstond dan te wachten op zijn antwoord.

Christopher knikte even. 'Waarom denk je anders dat ik je niks aan heb gedaan? Ik kom hier niet oorspronkelijk vandaan, ik ben een vluchteling,' zei hij, alsof ze dat allang had kunnen weten. 'Jij bent hier gekomen met dat leger of niet?' vroeg hij. Eigenlijk wist hij het bijna wel zeker, maar iets vaststellen was nooit verkeerd. Ze kwam hier voor de stenen, dat wist hij gewoon.

Arisu liet een glimlach ontsnappen en keek Christopher opgelucht aan, toen hij het had over vluchten had gehad in de loods dacht ze dat het over vluchten voor het geweld had . "klopt" bevestigde ze "Anders was ik nooit naar deze..." ze dacht even na "deze overgetechnoliceerde stad gekomen" ging ze uiteindelijk verder. "1 ding begrijp ik niet, waarom ben je dan uit keitou weggegaan?" vroeg ze redelijk nieuwschierig.

(overgetechnoliceerd is goed woord voor scrabble XD)

Christopher keek even naar de grond. 'Dat is een lang verhaal,' zei hij. 'Ik wil het je wel uitleggen, want dit is wel mijn kans om terug te gaan naar Keitou,' zei hij, en keek Arisu weer aan. Het was een hele tijd geleden dat hij een soortgenoot had ontmoet, op Vincent zijn peetvader na dan. Hij liep de woonkamer in, en wenkte dat Arisu verder mocht komen. Hij ging zitten op de bank, en begon met uitleggen. 'Mijn moeder heeft me in een bos achtergelaten vlak na mijn geboorte, omdat ze blijkbaar niet voor me wilde zorgen. Vincent mijn peetvader, vond me en zorgde voor me. Hij was iemand die veel van de oorlog af wist, en hij werd dus gezocht door mensen uit Kaisou. We zijn heel Keitou doorgevlucht, maar ze wisten ons steeds weer te vinden. Dus zijn we uiteindelijk naar Kaisou gegaan, dat is wel de laatste plek waar ze ons zullen zoeken..' zei hij, en keek Arisu aan.

Arisu ging tegenover Christopher zitten en luisterde naar zijn verhaal. Dat was wel wat anders dan haar jeugd. Ze keek Christopher aan, maar wist niet hoe ze moest reageren. Dat wist ze nooit in dit soort situaties, misschien moest ze een arm om hem heenslaan of wat zeggen maar wat dan. Ze wreef in haar handen "Misschien... als je.... je hulp nodig hebt kan ik wat voor je doen" bracht ze er uiteindelijk uit.

Christopher glimlachte even flauwtjes. 'Ik zou een moord doen om weer terug te kunnen naar Keitou,' zei hij en keek naar Arisu. 'Maar ik weet niet of ik alles hier wel achter kan laten,' zei hij. Daarbij, zou Vincent ook niet terug kunnen totdat hij niet meer werd gezocht. En het zou lullig zijn om hem hier achter te laten, na alles wat hij voor hem had gedaan. Toch klonk het heel verleidelijk om 'ja' te zeggen.

Arisu keek rond, zie zou deze stad zonder problemen achter kunnen laten. Maar zij werd niet gezocht door kaisou en kende hier niemand die ze hier zou moeten achterlaten. Uiteindelijk knikte Arisu, ze snapte het wel. Ze stond weer op en glimlachde naar hem "Ik denk dat ik maar ga, als je hulp nodig hebt dan hoor ik het wel" ze keek naar zijn nog steeds halfontblote lichaam "En dan jij verder gaan met je aankleden of iets dergelijks" lachte ze.

'Nee nee, je mag best even blijven,' zei hij, en glimlachte. 'Het is een tijd geleden dat ik met iemand van Keitou heb gesproken, ik ben nieuwsgierig naar hoe het daar gaat,' zei hij. 'Wacht, ik was me even snel en trek een schoon t-shirt aan, vijf minuutjes,' zei hij, en rende de badkamer in. Na precies vijf minuten stond hij weer in de woonkamer met een schoon zwart shirt. Hij grijnsde eventjes, en ging toen op de bank zitten.