Noëll's appartement.

Omdat Noëll zomaar vertrokken is uit haar vaders huis, was dit het eerste appartment wat ze krijgen kon. De flat kijkt kijkt uit op het park, en heeft een binnentuin. Ze was meteen verliefd op het gebouw, en moest er perse een appartement krijgen. Ze is gek op ruimte en luxe, dus dit was perfect. Het huis is helemaal ingericht volgens haar stijl, strak en modern. Ze houd van feestjes, dus die geeft ze ook best wel vaak. Ook houd ze van visite, als er maar iemand om haar heen is.

Regels: Even laten weten als je in haar huis wilt komen, minstens 2 regels in je typvak.

Noëll haalde haar kamersleutel uit haar broekzak en stopte het in het sleutelgat. Ze draaide hem een keer naar links en opende de deur. 'Welcome in my crib,' Zei Noël nog steeds lachend en knipte het licht aan. Ze trok haar jas uit en hing hem aan de kapstok die vlakbij de trap stond.

Chris volge Noëll's voorbeeld en hing zijn leren jas ook aan de kapstok. Hij keek even rond, en was nogal onder de indruk. 'Mooi huis heb je hier,' zei hij, en glimlachte. Hij liep achter Noëll aan de woonkamer in, en ging voor het raam staan om naar buiten te kijken, 'Ookal kijk ik nog zo vaak naar buiten vanaf mijn appartement, het uitzicht gaat nooit vervelen,' zei hij, en grinnikte. Daarna nam hij plaats op een van de banken die er stond.

Noëll besloot ook om toch even voor het raam te staan en knikte overduidelijk. 'Klopt,' antwoorde ze en liep naar Christopher. 'Wil je mischien iets te drinken?' vroeg ze met een glimlach. Ze had al zo lang niemand meer thuis gehad, dat ze wilde dat alles 'perfect' verliep. Ze keek nogmaals naar Chris en besloot voor zichzelf dat hij een ontzettend knappe jongen was. Bij die gedachte voelde ze zelfs haar oren gloeien.

Christopher knikte. 'Ehh, ja doe maar wat jij ook neemt,' zei hij, en glimlachte. Hij luste echt alles, dus het maakte hem niet zo veel uit wat hij kreeg. Eigenlijk had hij al heel lang niet meer iets met 'vrienden' gedaan. Gewoon, op visite of iets dergelijks. En zomaar, op een avond dat je het niet verwacht staat er ineens een meisje in het park dat heel toevallig in dezelfde flat woont. Hij grinnikte even om de ironie, en keek toen Noëll weer aan.

Noëll pakte 2 grote glazen uit een kast en liep vervolgens naar haar drankkast. Ze pakte een fles uit één van de vele rekken en liep vervolgens terug naar Christoper. 'Ik heb champange met een soort aardbeien smaak, ik weet niet of je dat lekker vindt?' Ze wachte niet eens af op zijn antwoord en nam alweer plaats naast hem.

'Tuurlijk lust ik dat,' zei Christopher en er krulde een soort van grijns op zijn gezicht. Hij blies even wat haar voor zijn ogen weg, en glimlachte toen weer naar Noëll. Hij merkte dat hij niet kon ophouden met glimlachen deze avond, hij kreeg het gewoon niet van zijn gezicht. Misschien was hij ook wel blij dat hij eindelijk iemand had gevonden om mee te praten, ookal gaat het over niets. Christopher schoof wat naar voren, en wachtte tot Noëll de glazen had gevuld.

'Mooi,' antwoorde Noëll die druk bezig was met de kurk eruit te krijgen. Ze pakte een kurkentrekker uit een lade en stopte hem in de kurk. ze trok er zo hard aan dat de kurk richting het hoofd van Christopher schoot. Noëll sprong meteen van de bank op om het gezich van Christopher te bekijken. 'Chris, gaat het?'

Christopher voelde even met zijn hand aan de zijkant van zijn hoofd. 'Goed gemikt,' zei hij grinnikend, en keek even pijnlijk bij het aanraken van de pijnlijke plek. Dit was echt typisch iets voor hem, een kurk tegen je kop aan krijgen. Hij moest lachen, en tegelijk had hij ook pijn. Het zag er waarschijnlijk niet uit, hoe hij er nu bij zat.

Noëll voelde zich ontezettend schuldig en legde haar koude vingers op de pijnlijke plek. 'Ik haal een natte doek voor je,' zei ze en haaste zich naar de keuken. Het was echt weer een actie voor Noëll om zoiets doms te doen. Ze pakte één van de doeken die op een plank lag en maakte het nat met ijskoud water. tevens holde ze terug naar de woonkamer, en legde voorzichtig de natte, koude doek op de pijnlijk plek. 'Het spijt me zo erg,' voegde ze er nog bijna fluisterend aan toe.

Christopher keek even scheel toen hij de koude natte doek tegen zijn hoofd voelde, maar de pijn trok al snel een beetje weg. 'Maakt niet uit, tenzij je het expres deed,' zei hij grinnikend, en bloosde even bij het voelen van Noëll's handen tegen zijn hoofd. Hij keek even schamend naar zijn voeten, en glimlachte toen vaagjes. Het enige wat hij kon doen was Noëll aankijken, en verder niets zeggen.

Noëll voelde zich duidelijk ongemakkelijk in haar eigen huis, ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan zo stom. Ze grinnikte even en merkte dat haar wangen rood waren. 'Ja ik deed het expres,' antwoorde ze schuchter. ze gaf hem een klopje op zijn hoofd en grinnikte, 'Nee natuurlijk deed ik dat niet,' ze glimlachte veelbelofend naar Christopher en ging daarna naast hem zitten. 'Wil je nog steeds een glas champange?''

Noëll schaamde zich duidelijk heel erg, en Christopher vond dat ergens wel charmant. Hij glimlachte en knikte toen met zijn hoofd, als een 'Ja.' Hij glimlachte even, en pakte toen het inmiddels volgeschonken glas op, en nam een paar kleine slokken. Toen zette hij het glas weer terug op de tafel, en ging ietwat onderuit zitten op de bank, en schoof een klein stukje dichter naar Noëll toe. Hij hoopte dat ze dat niet zou merken, maar eigenlijk was het overduidelijk.

Noëll boog voorover om haar glas, waaruit ze inmiddels al een paar slokken had genomen, terug te zetten op tafel. Toen ze terug leunde probeerde ze zichzelf zo dicht mogelijk tegen de rugleuning te drukken zodat ze nog dichter bij Christopher kon zitten. Ze glimlachte even naar hem en schoot daarna even in de lach. Het was zo raar, eigenlijk had ze gewoon een vreemde jongen in huis zitten, iemand waarvan ze zijn leeftijd niet eens wist. toch voelde het alsof ze elkaar al jaren kenden en alsof ze elkaar elke dag zagen.

Christopher keek even hoe Noëll zat te lachen. 'Waarom lach je?' vroeg hij met een grijnsje, en voelde iets in zijn onderbuik kriebelen toen ze dichterbij hem kwam zitten. Ookal moesten ze elkaar nog leren kennen, het voelde in ieder geval al heel goed. De chemie was er, en, Chris had al een hele lange tijd niet zo gelachen als nu.

Noëll schudde even met haar hoofd, 'Het is denk ik niet zo belangrijk waarom ik lach,' antwoorde ze terwijl ze Christopher glimlachend aankeek. deze paar seconden leken wel minuten te duren en Noëll raakte er gefrustreerd van. Ze pakte snel haar champange van de tafel, en ging weer bij Christopher zitten. Ze glimlachte vaag en keek hem constand met een schuin oog aan.

Christopher glimlachte even. 'Tuurlijk is het belangrijk wat jij denkt,' zei hij, en ging steeds nog iets dichterbij zitten. Het viel echt heel erg op, maar dat kon hem nu toch al niets meer uitmaken. Hij kuchte een keer, kreeg een rood hoofd, en sloeg 'héél onopvallend' een arm achter haar langs. Christopher had eigenlijk niet helemaal door waar hij nou helemaal mee bezig was. Hij stond helemaal stijf van de adrenaline, en glimlachte een beetje ongemakkelijk.

Noëll voelde vage kriebels omhoog kruipen, ze wist niet eens meer wat dit gevoel was, maar ze vondt het ontzettend fijn. Ze schoof haar hoofd iets dichterbij en glimlachte. Langzaam legde ze haar hand in zijn nek en trok zichzelf iets dichter naar hem toe. Langzaam drukte ze haar lippen op de zijne, ze wist niet of dit goed of fout was, maar het voelde op dit moment goed, en dat was het beste.

Christopher sperde zijn ogen wijd open, door die onverwachte kus. Toen hij eenmaal door had dat dit allemaal echt was, sloot hij zijn ogen en legde zijn hand in haar nek. Hij ging maar al te graag mee in de zoen, en opende langzaam zijn mond een beetje. Hij had geen idee wat hem nou overkwam. De laatste keer dat hij met een meisje zoende was al té lang geleden. Hij liet zijn tong voorzichtig een stukje naar binnen glijden, en drukte haar iets dichter tegen zich aan.

Noëll liet haar tong tegen de zijne aankomen en vergat alles om haar heen. Haar hand wreef door zijn haar en haar been sloeg over zijn beide benen heen. Het was redelijk lang geleden, het herrinerde haar aan haar eerste echte kus, die niet al te goed verliep. Maar dit sloeg alles, dit was gewoon perfect. ze leefde totaal met kus mee en vergat dat ze hem eigenlijk nog maar amper kende, maar dat maakte op dat moment niets meer uit. Hij was bij haar, en ze moest geven wat ze had.

Christopher verloor zichzelf helemaal in de zoen, en legde nu ook zijn andere hand op haar heup. Na een paar seconden stopte hij, en keek haar aan. 'Is dit niet.... raar?' vroeg hij. Hij wilde niet dat dit maar voor één avondje zou zijn, en daarna nooit weer. Elke andere vent had het met beide handen aangegrepen, maar hij maakte zich zorgen. 'Weet je zeker dat je dit wilt?' hij glimlachte, en hield haar nog altijd vast. Hij wilde haar echt niet loslaten.

Noëll schrok van Christopher die de zoen verstoode. met grote ogen keek ze Christopher aan en zuchte even. 'Als ik dit niet had gewild, dan was ik ook niet begonnen Chris,' antwoorde ze vaag terwijl ze met haar hand even in zijn nek kneep. Ze wist dat ze nu al wat voor hem voelde, en dat wilde ze haar niet af laten nemen door een zoen waarvan hij dacht dat het mischien niet goed was.

Christopher glimlachte. 'Dan is het goed,' zei hij. Hij boog weer voorover en begon Noëll weer te kussen. Hij wilde niet dat ze elkaar nooit meer zouden zien hierna. Ookal zouden ze elkaar hierna sowieos nog wel zien, aangezien ze in hetzelfde flatgebouw wonen. Chris hoofd liep helemaal over van gedachtens, hij kon niet geloven dat hij dit nou echt aan het doen was.

Noëll voelde zijn zachte lippen opnieuw op de hare, ze voelde twijfel, onzekerheid, iets wat ze niet wilde in een kus. hij was niet perfect genoeg meer. Noëll draaide haar hoofd af en haalde haar hand uit zijn nek. 'Wat is er nou?' vroeg ze terwijl ze zelf een schuldgevoel kreeg. deed ze nou weer iets verkeerd? of was het gewoon hij? Haar hoofd raakte vol met zorgen, ze wilde hem kussen, nu, morgen zo vaak als het kon. maar mischien wilde hij wel iets anders...

Christopher keek naar de grond. 'Nee nee.. er is niets..' zei hij, en keek haar weer aan. 'Ik ben gewoon bang dat ik je hierna nooit meer terug zie, of dat je me vergeet ofzo..' zei hij een beetje beschaamd. Dat hoorde je een jongen zeker niet vaak zeggen, en al helemaal niet jongens die eruitzagen zoals hij. 'Ik heb zulke dingen al vaak genoeg meegemaakt,' zei hij. Hij wilde gewoon niet weer gekwetst worden.