Het Nieuwjaarsfeest -Opening van Kaisou-

De wind gleed over zijn huid en speelde met zijn haar terwijl het de rookwolkjes die hij maakte weg blies. Met één arm over zijn middel en met zijn rug tegen de muur rook Tristen zijn sigaret.
Een paar schaars geklede meisjes en half dronken jongens stonden al lachend bij hem vertelend wat voor streken en grappen ze hebben uigehaalt. Dit was al de zoveelste keer dat hij hier kwam zonder echt te weten wie deze feestjes steeds organiseerde. Met een blik naar binnen zag hij hoe iedereen zich vermaakte op zijn eigen mannier. Een kleine glimlach speelde bij hem op.
'HEEE! wittekop!!!' Een arm legde zich rond Tristen zijn nek en trok hem naar beneden. 'Je ziet zo bleek?! Haha! Drink nog wat!' Tristen zijn sigaret glipte uit zijn vingers maar kreeg al snel een beker bier in de plaats. Met een verwarde uitdrukking op zijn gezicht kwam hij weer overeind waardoor iedereen in de lach schoot.
Hij kon zich voorstellen hoe hij er uit had moeten zien, lachte mee en beeindigde het met een gulzige slok.

Kagami wierp een giftige blik op Kayto. Voor maar één seconden, daarna kreeg de ze vriendelijke glimlach weer terug. Het was terecht dat hij kwaad was op Kago, maar dat gaf hem toch niet het recht hem meteen een trap te verkopen?
Ach, hij was het wel gewend. Toen het nog een beest dat op straat leefde was, werd hij elke dag wel in elkaar getrapt. Hij kon het wel hebben.
'Ghehe, neem me niet kwalijk,' zei ze met een glimlach, greep Kago in zijn nekvel en trok hem naar buiten, het balkon op. Buiten op bukte ze zich naar voren, naar Kago toe en brabbelde iets onverstaanbaars. Het was ook eigenlijk geen gewoon Nederlands, maar Wolfs, zoals de meeste het wel zagen.
Ze zat te praten tegen Kago, in zijn moedertaal. Ze had het over verschillende dingen, dat hij te agressief was voor de gasten, dat hij socialer moest worden en al dat soort gedoe.
Met een schok kwam ze overeind, toen ze een klap op haar achterste kreeg. Kwaad draaide ze zich om en keek de gast recht in de ogen aan. Ze waren rood en opgezet. Ook stonk hij heel erg naar bier, meer dan de andere. Hij was lam, dat was duidelijk. 'Wanna make out?' zei hij op een lacherige manier.
Kagami glimlachte, greep hem bij zijn haren en liet hem over de heling van het balkon hangen. Als ze los liet, zou hij vallen. Hij begon te schreeuwen, te smeken en te roepen dat het hem speet, dat hij het niet meer zou doen.
Na ongeveer een minuut of twee zo gestaan te hebben, zette Kagami hem met een zelfvoldane grijns weer neer en keek hem na, toen hij naar binnen rende.
Ze kon best tegen dronkenlappen, maar zoiets ging haar te ver.

Alsof hij uit de schaduwen kwam, stond Ryo achter Nariko op het dak, met zoals bijna altijd wel een duivelse grijns op zijn gezicht. Nariko zelf interesseerde hem niet zo, maar haar bloed wel. Haar ranke en bleke nek, schreeuwde gewoon bijna om gebeten te worden. Maar elke keer als hij probeerde toe te happen, werd hij half vermoord omdat ze kil een kogel door zijn lichaam heen liet jagen.
'Nariko toch, moet jij niet op dat feest zitten? Goed voor je, word je tenminste eens gezellig, in plaats van zo een stijve hark,' zei hij op een uitdagende toon.
Hij wilde haar uitlokken, haar gek maken zoals dat hem al vaker gelukt was. Dan kon de lol pas echt beginnen. Want deze avond, was nogal saai.

Zweigend keken de mensen op het balkon, inclusief Tristen, naar Kagami. Je zou kunnen zeggen geschokeerd na wat ze die jongen net had aangedaan maar dan kon je Tristen niet meer mee tellen. Na een paar tellen kon je zijn luide, aanstekelijke gelach horen. Zijn vrienden en andere die in de beurt stonden keken hem allemaal voor heel even niet begrijpend aan maar begonnen toen ook mee te lachen. 'wat een sukkel, dacht hij nu dat hij haar kon krijgen? zelfs in die dronken toestand zou hij dat toch moeten beseffen!?' klonk er toen het gelach begon uit te sterven. Dat waren dus de gedachten van de andere mensen waarom er was begonnen met lachen? Tristen zijn mondhoek schoot omhoog maar heel zwak. Deze wezens en mensen waren niet zoals hem qwa gedachtengang. Nee, zelfs geen klein beetje. Teminste.. niet de gene die net die woorden allemaal naar elkaar hebben toe verteld. 'he, witte. ik durf te wedden dat die hond je hand af bijt zodra je maar ook in de beurt komt' - 'ha!, je wilt wedde? ok, mij best. Als ik die wolf weet te aaien dan trakteer jij mij voor de rest van de avond. Als hij bijt,' - 'dan komen we je bezoeken in het ziekenhuis' klonk 1 van de meisjes vrolijk waarna iedereen in de lach schoot. 'komop witte,' Met de volle hand gaf 1 van Tristen z'n vrienden hem een stamp in de rug. 'laat zien dat je dat beesy kunt aanraken'

Kago hoorde wat de andere zeide en zijn oren bogen zich naar het geluid toe. Hij kon horen dat ze aan het praten waren, maar hij kon ze niet verstaan. Toch beviel de toon waarop ze spraken niet helemaal.
Kagami ving de woorden op en ging voor Kago staan. 'Ik denk dat ik eerder je hand af bijt als je hem aanraakt,' zei ze kalmpjes, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
Ze hield er niet van als andere mensen aan Kago kwamen. En zeker niet als het voor iets doms was als een weddenschap. Trouwens, Kago zou het zelf ook niet toelaten. Van bekende wel, zoals de jongens van de bende, maar vreemde? Nooit!

Miyo zag veel mensen maar niet van haar eigensoort, ze zag hoe mensen naar haar straarde ze voelde zichzelf steeds minder op haar gemak. ze liep door en zetten het glas met drinken op een tafel liep snel door de menigte richting de deur. ze wringde zich tussen de mensen door maar ze werd gepakt bij haar pols. "zeg meisje zullen wij eens wat gaan ondekken?" zei een dronken jongen tegen haar met een valse grijns op zijn gezicht. "laat me los" zei Miyo dreigend e haar oren (die je niet kon zien door haar haar) weizen strak naar achteren. in haar ooghoek zag Miyo een wolf en ze keek naar het beest, ze liet haar blik van het dier glijden terug naar de jongen. ze draaide haar hand om en zetten haar nagels in de arm van de jongen die van schrik los liet, Miyo dacht niet na en liep/rende zo snel mogelijk weg richting de deur.

Een nieuwjaars feest dat zou de perfecte plek worden om iedereen te observeren en nieuwe data op te slaan.
Haydo was meer mechanisch dan mens en liep gewoon als zijn rode zelf naar binnen.
Zijn helder groene ogen gleden de zaal door van achter de gele glazen van zijn helm en zijn oog viel op een meisje met andere oren als de rest.
Dit was hoogst waarschijnlijk een ander specimen dan de rest van de zaal, na een tijdje kijken viel zijn oog op een soort hond/wolf "..." er kwam nog geen woord uit hem en hij keek een beetje vreemd naar de man met drankjes die ineens voor hem stond "Wilt u een drankje?"
Haydo keek de man een beetje vreemd aan en bleef hem zo`n 5 minuten aankijken zonder iets te zeggen.

Voor Tristen zelfs zijn mond had opengedaan kwam 1 van zijn vrienden aan hem hangen. 'aaaauwh, das jammer.' jammerde hij maar werd halverwege al lachend door de anderen naar achter getrokken. 'Kommaan witte! gebruik je mannelijke charmen!' Zei een meisje plagend terwijl je ze veel te wild met haar beker bier heen en weer zwierde. Tristen wierp een glimlach naar zijn vrienden toe en keek toen naar Kagami. 'ik begrijp volledig waarom je zo beschermend reageert' begon hij kalm en elegant. 'daarom zulle..oefph' Met een smak belande hij op zijn buik vlak voor de voeten van Kagami. Met een arm om zijn nek kreeg hij hard knokkels over zijn hoofd gewreven. 'Heeee! witte! Das lang geleden da ik jou heb gezien!' grinnikte het meisje blij dat net op zijn rug was gesprongen. Met een snok sprong ze op en trok ze Tristen aan zijn kraag mee. 'maarre, moet jij me niet voorstellen aan iemand?' Met een keurende blik bekeek ze Kagami van top tot teen.

Kagami keek met opgetrokken wenkbrauwen naar het schouwspel. 'Ghe, mannelijke charmes? Meer de charmes van een afvalcontainer als je het mij vraagt,' zei ze zacht in zichzelf.
'Witte? Is dat je naam? Origineel,' zei ze en draaide met haar ogen. Zo wit was hij toch niet? Dat joch van net was meer wit. Dit was meer... als zij zelf, zilver achter, maar dan minder glans.
Ze ving de woorden van het meisje op en liet haar blik goed tot zich door dringen. Het leek wel alsof ze gekeurd werd hier, als één of andere auto! Ze was toch zeker geen voorwerp?
'Uhm, pardon? Waar zie je me voor aan?' zei ze met een geïrriteerde ondertoon. Ze had beter gezien dan dit en kon ook zeker wel beter krijgen! Als ze wilde tenminste.

Opeens zag Jayden haar, 'Kagami, DARLING!' kirde Jayden verwijft lachje sprong Jayden op en duwde de menigte aan de kant en greep Kagami bij haar hand en trok haar wat naar onder om haar een dikke kus op haar wang te drukken, toen hij haar eenmaal weer los had gelaten liep hij een rondje om Kagami heen, 'gosh meid wat zie je er weer ENIG uit, veel beter dan al die andere vrouwen hier,' weer liet hij zijn huppelige verwijfde lachje klinken. 'Ja ik zie je hebt wat aan je kleine walletjes probleem, ik wist dat die dag creme succes zou hebben! Echt geweldig!' Jayden draaide weer een rondje om Kagami heen en probeerde de mensen om haar heen weg te rammen, ter wel hij druk babbelden over de geniale kleding van Kagami en de slonzige vrouwen die hij had ontmoet en over de blonde jongen en eigenlijk teveel door elkaar. Hij maakte zich niet heel erg druk om de mensen die om haar heen stonden en misschien al met een gesprek bezig waren. Zou hem een zorg zijn.

Na een sterke observatie kwam Haydo erachter dat hij niet echt was gekleed op een feest....niet dat hij normaal wel gekleed was op de momenten maar hij kon een beetje z`n best doen.
Het rood veranderde langzaam in een strakke zwarte broek en een grijs/blauwig shirt, verschillende riempjes diende als assersoire of handigheidje en hij trok rustig de helm van z`n hoofd die vervormde in een soort schouder riem.
Zijn helder groene ogen moesten even wennen aan het plotselingen licht en toen hij weer normaal kon kijken keek hij naar de mensen die hem een beetje vreemd aankeken.
Was het nu zo vreemd dat hij een skinlayer had?

'witte is niet mijn naam...' mompelde hij zacht terwijl hij met zijn hand door zijn haar gleed. 'als een mens' antwoorde het meisje op haar vraag. Daarna draaide zich met een sierlijke beweging om en liep naar de andere toe. Door alleen maar te kijken had ze gezien dat Kagami een mens was. Dat kon ze bij ieder wezen. Maarja. Dat deed er nu niet toe. Tristen opende zijn mond maar werd weer onderbroken. Een klein jongetje kwam oppeens rondtjes rond Kagami lopen en brabbelde vanalles veel te snel achterelkaar uit.

Miyo stond nu een paar meter van de uitgaan, ze hoorde de muziek veranderen en ze draaide zich om naar de speakers. ze legde haar hand op de speaker wen voelde die hevig trillen. ze haalde haar hand rustig terug. ik kan nog wel even blijven dacht zei bij haarzelf en liep door de zaal heen.

Robyn wou niet meer wachten op Kayto's antwoord. Ze deed even vaag teken naar Kayto, en liep naar het meisje toe. Kagami. De kleine jongen om haar heen had het geroepen. Kagami.. Zij was degene die dit feest gaf. Robyn had nog steeds een dromerige grijns op haar gezicht en slikte even. Voorzichtig ging ze dichterbij, en als een reflex duwde ze het gastje aan de kant en keek met een glimlach naar Kagami. Ze stond daar maar te staren, en leek te zweven. Ze wou wat zeggen tegen het prachtige meisje, maar slikte haar woorden opnieuw in. 'Kagami..' mompelde ze dromerig, niet beseffend dat ze luidop sprak. Ze keek recht in haar ogen en leek superblij.

Kayto leek verstijfd en kon een paar tellen niets meer zeggen. Ook Robyns vraag hoorde hij half, pas toen ze achter Kagami aan ging keek hij op.
Met grote stappen liep hij achter haar aan, niet wetend waarom hij eigenlijk nog moeite deed voor haar, blijkbaar viel ze niet eens op jongens. Dat intrigeerde hem wel. 'Hee, wat was je naam nou?', vroeg hij met een nog wat afwezige grijns.

Kagami glimlachte een beetje ongemakkelijk, maar nog altijd vriendelijk toen Jayden aan kwam. Het geratel van hem was ze wel gewend zo langzamerhand. Het was niet meer als normaal, dat hij zoveel achter elkaar zat te praten.
Maar toen ze antwoord wilde geven op het geleuter van Jayden, stond er iemand anders weer voor haar. Had ze haar niet al eerder gezien? Net toch, bij die andere witkop?
'Uh, ja, dat is mijn naam ja. Is er iets mis?' vroeg ze terwijl ze haar vragend aankeek. Ze keek nogal vreemd. Was ze ziek?

Sumiko zat wat verveeld op een bank met wat gozers aan de bier. Ze had al aardig wat op en zag alles een beetje als een grote waas. Ze voelde de lippen van een of andere gozer in haar nek en met een enorme uit haal stond er een vuist afdruk om zijn gezicht. Ze gniffelde even vals en stond op en liep wat wankelend door de ruimte tot dat ze weer bij de drank tafel was.
Weer pakte ze een nieuw biertje die ze in een keer achter over gooide.

Nariko keek vanuit haar ooghoeken naar achter, naar Ryo. 'Wat moet je Ryo, het is niet de goede dag voor dit gedoe. Er gaat iets gebeuren vanavond, iets ergs. Dus ik heb geen tijd voor feesten,' zei ze kil, terwijl ze haar blik weer op de stad richtte.
De woorden drongen maar half tot haar door. Misschien was dat dan ook de rede waarom ze niet naar Ryo uitvloog. Normaal gesproken zou ze hem allang aangevlogen hebben, of hem geestelijk gekleineerd, maar nu maakte ze zich nogal druk.

Miyo liep naar de drank tafel en zag een wit/zilver harig meisje flink aangeschoten nog een biertje naar binnen gieten, ze ging naast haar staan en pakte een glas met rode wijn en nam er een slokje van. ze keek uit haar ooghoek naar het meisje. "kom je hier vaker?" vroeg ze en keek Sumiko aan. ze nam nog een slok van haar wijn. messchien wou ze wel vrienden wordendacht ze bij haarzelf.

Robyn voelde haar hart sneller slaan toen Kagami tegen haar sprak. Tegen haar! 'Kagami..' ze schudde haar hoofd. 'Neenee..' zei ze zweverig, 'Jij bent allesbehalve mis..' Robyn's ogen werden groot, en ze leek even te ontwaken. 'Euhm, ik bedoel, nee! Er is niks mis! Ik wou gewoon.. Ik.. Je..' Robyn werd afgeleid door Kagami's "balkon" en voelde hoe haar ogen afdwaalden. Haar mond ging lichtelijk open. Oh.. My.. God.. Robyn dwong zichzelf terug naar boven te kijken, en glimlachte wat ongemakkelijk. 'Hip feestje..' zei ze snel, en ze draaide zich om. Ze greep Kayto bij de arm en trok hem mee, weg van Kagami. Toen ze eenmaal vond dat ze ver genoeg verwijderd was, keek ze hem wanhopig aan. Ze greep hem paniekerig vast bij de schouders. 'Ik.. ben zo belachelijk..' Ze keek naar de grond en zuchtte.

Kayto gniffelde even toen ze Robyn zo hoorde stotteren tegen over Kagami. 'Ja hip feest', probeerde hij nog mee te doen, maar op dat moment werd hij al mee gesleurd door Robyn.
'Best wel ja', zei hij met een kleine valse grijns. 'Maar he, ze zal vast niets door hebben.. Iedereen is hier dronken', zei Kayto en hij gaf haar een vriendschappelijk stootje tegen haar schouder.
Kayto liet zich neer vallen op de bank en klopte naast zich.

Tristen zuchte maar glimlachte meteen daarna. Onopgemerkt verliet hij Kagami die nu werd vergezeld door andere mensen en trok zich terug in zijn eigen vriendengroep. Zijn vingers tintelden bij het zien van iedereen en alles om zich heen. Hoe iedereen zich vermaakte en kon lachen alsof het niks was niet wetend wat er buiten het hart allemaal gebeurde op dit moment. Deze wezens waren vreemden in zijn ogen. Dom en onwetend. Hij haatte ieder moment om hier te zijn en om een valse glimlach steeds opnieuw te moeten opzetten. Maar hij haatte het nog meer om te worden uitgesloten. Tristen plaatste zijn beker bier aan de kant en stak weer een sigaret op terwijl hij zag hoe de anderen om flouwe grappen met elkaar lachten.

Sumiko keek even op zij en zag een meisje naast zich staan, aangezien ze nogal dronken was interesseerde haar het ook niet meer wie ze tegen kwam en wat ze tegen die gene zij. 'Hee!', riep ze vrolijk toen ze zich naar haar toe keerde.
Sumiko's ogen stonden wat duf en met een klap zetten ze de legen bier fles weer neer op de tafel. 'Sumiko', zei ze terwijl ze vrolijk haar hand uit stak.

Miyo keek het meisje even vreemd aan maar keek haar toen met een glimlach aan. "Miyo" zei ze terwijl ze de hand van Sumiko schudden. ze keek even vluchtig de zaal rond en keek toen weer naar Sumiko, ze liet de hand weer los. "zo te zien heb jij het wel naar je zin" zei ze terwijl ze een beetje lachde, dit meisje was straal bezopen, ze zal vast niet eens weten wat ze nou precies deed.

Kagami keek haar vragend na, streek met haar hand door haar haren en leunde met haar handen op de reling van het balkon. Ze keek vanaf het balkon uit over het water. Het was een geweldig uitzicht.
Toen ze in de verte iets dacht te zien, kneep ze haar ogen tot spleetjes, in de hoop het dan beter te kunnen zien. Het was,.. water? Enorme golven water dat met een enorme snelheid naar het woongebied toe kwam.
'Wat is...'