Het Nieuwjaarsfeest -Opening van Kaisou-

Kayto knikte even en veranderde zich in een zijn robot versie. Een wit stralend stalen verschijning stond nu voor de enorme hoop stenen en enkele seconden later braken de stenen stukje voor stukje en kwam Kayto door de stenen heen gelopen.
Er schaafde wat stenen langs zijn arm, die nadat hij terug getransformeerd veranderde in kleine schaaf wondjes.
Kayto keek wat droog voor zich uit richting een andere gozer en haalde toen zijn wenkbrauwen op en richtte zich toen op Kagami. 'En hoe zijn jullie hier beland?', vroeg hij met een lichte verbazing in zijn stem.

Tristen keek geschrokken naar de domme actie van Kagami en trok behoedzaam zijn dolk. Hij wierp zijn blik op de hoop puin en wachte zweigzaam af op wie er achter vandaan zou komen. Het was duidelijk af te lezen aan Kagami haar gezicht dat ze zich had versproken. Dwaas mensen wezen dat ze was. Ze bracht hun alle twee in gevaar.Zodra de jongen zich had laten zien herkende hij hem van het feest van eerder. ok, het was dus geen vijand. Met een vlot gebaar liet hij zijn dolk weer in zijn schede zakken zonder zij ogen af te houden van Kayto.

Kagami haalde opgelucht adem bij het zien van een bekend gezicht. 'Lang verhaal, hoor je nog wel een keer, misschien... Eerst iets belangrijkers doen,' zei ze waarna ze haar board pakte en uit de steeg liep.
'Djaneeee! Bedankt en sayonara!' riep ze nog, waarna ze op haar board sprong en weg scheurde. Op dit moment dacht ze maar aan één ding, Kago vinden. Hij was al veel te lang weg, dus was het tijd om uit te vinden waar hij bleef en wat er was gebeurd.

Tristen keek met opgetrokken wenkbrauwen en met in hand in zijn haar hoe Kagami zomaar vertrok. Eerst had hij geen idee wat ze ging doen maar dan kreeg hij wel al zon licht vermoeden. Toen ze om de hoek verdween keek hij Kayto. 'jij was ook op dat feestje, niet?

Ryo draaide zich om en keek met grote ogen naar Sumiko, alsof ze iets had gezegd in een vreemde taal. Na ongeveer tien seconden zo gedaan te hebben, begon hij opeens op een ziekelijke manier te lachen. 'Vechten, ik? Wat ik doe zie ik niet echt zo zeer als vechten maar meer als... doden, vermoorden, pijnigen, martelen. Snap je me een beetje?' legde hij uit, waarna hij zich weer omdraaide en verder liep.
In zijn ogen glom een duivelse twinkeling. Hij genoot ervan, om andere te zien lijden. Maakte hem niet eens uit wie het was, als hij het maar kon zien. Hij was gewoon ziek.

Arisu keek naar Akina en dat vreemde meisje, er gebeurde niet echt veel. Misschien was het slim om Miyo te volgen en weer de straat op te gaan en verder te zoeken. Ze bleef nog enkele seconde naar Akina en het meisje staren. "Ik ga" fluisterde ze bijna onhoorbaar tegen Christopher. Waarom wist ze zelf ook niet, maar er was geen tijd om er over na te denken en Arisu rende het pakhuis uit, achter Miyo aan. Misschien had zei nog wat gevonden.

Sumiko kon een kleine grijns niet onderdrukken en knikte. 'En of ik dat begrijp', langzaam maar zeker begon ze zich wat op haar gemak te voelen met Ryo in de buurt.
Sumiko vond het soms ook wel lekker om mensen te zien lijden, maar om het uit zijn mond te horen was toch wel een beetje eng, maar ook zo lekker. Het liefste zette ze haar tanden in zijn nek, maar ze wist zich nog goed in te houden.
Ze liep iets verder en ging naast hem staan. 'En wie ga je martelen', vroeg ze met een kleine valse twinkel in haar ogen.

'Jou?' zei hij met een spottende ondertoon. 'Tenzij ik een paar andere tegen kom die van Keitou komen. En ik betwijfel niet dat ik die zal tegenkomen. Maar moet jij niet ergens gaan schuilen? Het gaat nogal bloederig worden en dat is niet echt geschikt voor een klein meisje om te zien.'
Zo zag hij haar tenminste, net als die andere. Een bange meid die voorspelbaar was en niet veel kon betekenden in een oorlog.

Sumiko ogen vergrootte even en ze likte zo onhoorbaar mogelijk. Toch was haar angst gelijk weer verdwenen toen hij haar een klein meisje noemde. 'Wat nou klein meisje..', ze ging voor hem staan en keek zo drijgent mogelijk.
'Ik kan wel tegen bloed.. Ik leef op bloed', ze sloeg haar armen over elkaar en keek hem fel aan. 'Daarbij hou ik van vechten', vuurde ze hem als laatste nog toe.

Kayto keek wat verbaast naar Kagami en knikte toen. 'Wat jij wil..', grinnikte hij wat stoned. Toen richtte hij zich weer op de andere jongen. 'Ja klopt.. mijn eerste feest bij haar en we worden aan gevallen', zei hij met een spottend lachje.
Hij keek even om zich heen en haalde toen zijn schouders wat verveeld op.
'Ach ja..', mompelde hij even. 'Kayto', zei hij en hij stak zijn hand uit.

Tristen schudde zijn hand en glimlachte vriendelijk terug. 'Tristen.' Nonchalant stak hij zijn handen in zijn broek zakken en keek even weer naar de hoek waarachter Kagami net was verdwenen. 'weet jij wat er gaande is?' Tristen had wel een voorgevoel maar meer informatie kon nooit kwaad.