Noëll's appartement.

Noëll's blik veranderde, ze vondt het niet leuk dat Christopher zo weinig vertrouwen in haar had. 'Ik weet dat we elkaar nog niet zo lang kennen,maar ik hoopte dat je wel wat meer vertrouwen in me zou hebben dan dit,' beaamde Noëll terwijl ze haar been van hem afsloeg. ze sloeg haar armen over elkaar heen en bekeek hem nogmaals. 'Denk je nou werkelijk, dat ik je zomaar liet gaan?'

'Nee tuurlijk denk ik dat niet,' zei hij en keek naar de grond. 'Ik heb gewoon geen vertrouwen in mezelf, ik heb gewoon het gevoel alsof ik het zelf weer ga verpesten, zoals nu,' zei hij. Hij was echt boos op zichzelf. Kreeg hij een leuk meisje, ging hij weer domme dingen doen en zeggen. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Christopher keek bijna smekend in Noëll's ogen, hij wilde haar niet nu al laten gaan.

Noëll keek naar Christopher en besefte dat zij degene was die het nu helemaal bont maakte, wat ze meestal wel deed. 'Sorry,' zei ze zacht en sloeg haar arm om hem heen om zijn lippen nog een keer te proberen. 'Ik wil je niet laten gaan, en ik ben niet zoals die andere meisjes, dat beloof ik je,' en langzaam kuste ze Chriss nog een keer.

Christopher glimlachte en ging weer mee in de kus. Noëll voelde heel klein in zijn armen, alsof ze een breekbaar stukje glas was dat je niet mocht laten vallen, anders zou het breken. Christopher gloeide over zijn hele lichaam, terwijl Noëll's lichaam nog steeds helemaal koud leek te zijn. Daar stond hij niet zo bij stil, en ging gewoon verder waar hij mee bezig was.

Noëll voelde zich anders, anders dan normaal. Ze legde haar handen tegen zijn borstkas aan en gaf zich helemaal over. iets wat ze normaal nooit zou doen, deed ze in in één avond allemaal bij deze jongen. hij was anders dan anderen, en ze belsoot dat ze dit niet wilde verliezen na vanavond.

Christopher klemde zijn armen om haar heen, en kuste haar nog altijd even innig. Hij drukte haar iets achterover, en streelde met zijn hand over haar kaaklijn. Plots voelde Chris iets trillen in zijn broekzak, en hoorde de ringtone van zijn mobieltje. Hij zuchtte, en pakte op. 'Ja?' vroeg hij. Hij hoorde de stem van Vincent aan de lijn. Hij zei een paar keer 'ja,' en hing toen de telefoon op. 'Mijn peetvader heeft me nodig,' zei hij met een teleurgestelde zucht. Waarom had hij eigenlijk opgenomen?

Noëll zuchte hoorbaar en keek Christopher aan. 'Waarvoor heeft hij je nodig?' vroeg ze er direct achteraan. Ze voelde zich beledigd, alsof hij het expres had gedaan, maar ze wist dat dat niet kon dus ze schudde de gedachte van haar af. 'Moet ik met je meelopen?' vroeg ze terwijl ze al voorover boog om haar laatste slok chamange op te drinken. 'Ik drink de fles zelf wel leeg zometeen,' zij Noëll vaag glimlachend.

'Ik weet niet precies, hij had me nodig, hij moest geloof ik iets ophalen bij iemand,' loog hij. Hij wist precies waar het over ging. Weerwolf zaken, en dat kon hij dus moeilijk gaan zeggen. Hij stond op, en liep richting de kapstok om daar zijn jas vanaf te pakken. Toen liep hij met Noëll de deur uit, richting Vincent's appartement. Eenmaal voor Vincent's deur keek hij verlegen in Noëll's ogen. 'Ik weet het goedgemaakt,' zei hij en pakte even haar hand. 'Wat nou als ik je morgen mee uit eten neem..?' vroeg hij, en drukte een brede glimlach op zijn gezicht.

Noëll glimlachte breed, 'Deal, en als je me niet komt ophalen weet ik je te vinden,' zei ze glimlachend terwijl ze even in zijn hand kneep. Ze keek even naar de deur die tot een kier openging, en realiseerde zich dat Vincent een doodnormale man moest zijn. Met vernouwde ogen keek ze naar binnen voor zover ze iets kon zien, en keek daarna weer naar Christopher. 'Dan zie ik je dus morgen? rond... 7 uur bij mij?'

Christopher glimlachte. Hij kon wel een gat in de lucht springen. 'Dat is dus een.. date,' zei hij met een glimlachje, en trok Noëll een stukje naar zich toe. Hij boog voorover om haar een lange kus op haar mond te drukken, en hield haar nog heel eventjes vast. Vincent kuchte een keer, en stond met een grijns in de deuropening. 'Zozo Chris,' zei hij en stak zijn hand uit naar Noëll. 'Ik ben Vincent,' zei hij, en nam toen zijn hand weer terug. Daarna liep Vincent weer terug naar binnen. Christopher glimlachte even en keek toen weer naar Noëll. 'Nouja, dan zie ik je morgen wel..' zei hij, en drukte haar vluchtig nog een kus op haar voorhoofd.

Noëll glimlachte en knikte, 'Een date ja,' zei ze grijnsend. Ze voelde zijn lippen weer op de hare, en ze besefte dat ze nu al geen genoeg van hem zou kunnen krijgen. Toen de deur verder open ging keek Noëll geschrokken naar de man die in de deuropening stond, en zich voorstelde als Vincent. Noëll stak haar hand uit en stelde zichzelf ook netjes voor. 'Noëll,' zei ze glimlachend, maar toch ook verlegen. Ze liet haar blik weer vallen op Christopher die haar vast groete en waarbij ze een kus op haar voorhoofd voelde. 'Tot morgen,' fluisterde ze, en liep terug naar haar eigen appartement.

The next day

Christopher plukte nog even wat aan zijn haar, en streek zijn blouse nog even plat. Hij had echt nooit een blouse aan, eigenlijk had hij er een hekel aan, maar hij moest er toch een beetje netjes uit zien als hij een meisje mee uit eten nam. Hij haalde nog even diep adem, en belde toen aan. Hij wachtte geduldig tot Noëll de deur open zou doen.

Noëll keek nog een keer in de spiegel en streek haar jurkje goed, ze had nooit een jurk aan, maar dit keer was speciaal vond ze. Toen ze de bel hoorde voelde ze de kriebels in haar buik omhoog peilen en snel pakte ze haar tasje en opende de deur. 'Haai,' zei ze met een grote glimlach op haar gezicht dat van oor tot oor leek te gaan.

later die avond/ochtend

Noëll duwde haar deur open en keek vaag naar Vincent. 'Je kunt wel denken dat je ouder bent dan mij, en dat je meer weet, maar ik weet dat dat niet zo is. en ik ben ook zeker niet bang voor types zoals jij, want jullie hebben alleen maar een grote bek, maar doen toch niets. ik lust je bloed zoals mensen water drinken,' Noëll kuchte even en hing haar jas aan de kapstok. 'Weerwolfen,' siste ze en keek naar de deur waar Christopher stond.

Christopher keek even beledigd naar Noëll, en liep toen naar zijn peetvader om zijn arm schoon te maken. Het bloedde nog altijd, dus hij moest ook meerdere handdoeken hebben om het deels te kunnen stoppen. Vincent bleef Noëll strak aankijken. 'Heb je ooit een wilde hond een los lopend konijn zien opvreten? Zo zal jij er ook uitzien, als een stukje bief op mijn bord. Bloedzuigers,' zei hij en spuugde wat bloed uit, op Noëll's schone vloer. 'Vincent doe normaal,' zei Christopher en zette zijn vingers in zijn wond. 'Je bent zwak, ik kan je ook zo laten zitten,' siste hij, en keek hem fel aan.

Noëll zuchte alsof ze het hoorde van haar kleine broertje dat haar mateloos irriteerde. 'Die uitspraken van jou maken mij echt niet bang hoor, zoals ik al zei, dat bloed dat nu uit je arm spuit kan ik laten spuiten uit je hele lichaam,' Noëll trok een arrogante blik naar Vincent en haalde nog wat handdoeken. ze gooide ze voor hun neer en keek even naar Christopher die druk bezig was. 'Is een bloedzuiger ook nog aan het werk voor mislukte hond zoals jij,' ze draaide zich zonder een kik om en liet zich op 1 van de banken vallen.

Christopher stond op en keek naar Vincent. 'Ik haal even een emmer water, en jij blijft zitten waar je zit,' zei hij fel en liep naar de keuken en pakte daar een emmer, en zette die in de gootsteen. Hij liet hem vollopen met ijskoud water, en liep toen weer naar de kamer. Hij pakte een van de handdoeken, en deed die in de emmer. Hij wrong hem uit, en begon toen Vincent's wond schoon te maken. Toen hij eenmaal klaar was met schoonmaken, pakte hij de spullen die hij uit zijn appartement had gepakt. Vincent keek nog altijd even vies naar Noëll, maar zei verder niets. Christopher voelde zich best beledigd door de woorden van Noëll, het was of ze was vergeten dat hij ook een weerwolf was. Christopher beschouwde zichzelf totaal niet als een 'mislukte hond', het was een jarenoude clan, die gewoon een slechte naam heeft gekregen door de wilden onder hun. Christopher zuchtte, en zette zijn handen bij Vincent's wond. 'Dit gaat pijn doen,' zei hij, en zette de naald in zijn huid.

Noëll keek met halve blikken naar Christopher. miscien was ze wel te hard voor hem geweest, maar wat wil je anders als de vader van ''jou'n liefde'' je kapot scheld en je bedreigd. 'Moet je nog iets hebben?' vroeg ze terwijl ze Christopher aankeek. Ze vondt dat haar blikken teveel waard waren voor Vincent en keek daarom dus ook zo min mogelijk naar hem. Ze vondt het allemaal wel best met alles en iedereen.

Christopher schudde zijn hoofd. 'Nu nog niets, straks heb ik wel verband nodig,' zei hij, terwijl hij zijn blik niet van Vincent' arm afhaalde. Vincent trok even een pijnlijk hoofd bij de eerste steek, maar een paar hechtingen verder keek hij gewoon met een neutraal gezicht van zich af. Hij had dit ook al zo vaak meegemaakt. Na een tijdje zaten alle hechtingen erin, en wikkelde Christopher het verband dat hij inmiddels gekregen had eromheen. 'You're good to go,' zuchtte Chris toen hij klaar was, en stond op. Om hem heen lagen allemaal handdoeken doordrenkt met bloed, en ook hijzelf zat er helemaal onder. 'Sorry voor het gesmeer..'

Noëll rook de akelige geur die haar neusgaten binnendrongen. Ze keek met haar hoofd naar beneden terwijl ze haar mouw voor haar neus drukte. 'Is niet erg, ik ruim het wel op,' Noëll wist dat dit best moeilijk zou worden, maar met bloed aan een handdoek kon ze toch niets. Even keek ze op naar Christopher. 'Ga je ook met Vincent mee?'

'Nee, ik denk dat Vincent maar mooi even terug gaat naar zijn appartement. Ik help je wel met opruimen,' zei hij, en keek even opzij naar Vincent die met een geërgerde blik naar hem zat te kijken. 'Ik heb het hier later over met je,' zei hij, en stond met moeite op van zijn stoel. Hij liep naar de deur, en gooide die vervolgens met een klap achter zich dicht. Chirstopher zuchtte hoorbaar. 'Sorry voor dat,' zei hij en wees even met zijn duim naar de deur. Hij keek naar de grond., Vincent had echt veel bloed verloren.

Noëll haalde haar schouders op en draaide zich om. 'Ik pak schoonmaak spullen,' zei ze op een eentonige manier en liep richting de keuken. Ze pakte 2 emmers, wat chloor en nog wat andere dingen en liep de woonkamer weer in. 'Dit is voor de vloer, ik denk dat je dat wel weet?' ze gaf hem een emmer met chloor en een doek om de vloer schoon te maken. Ze zuchte en keek even naar Christopher. hoe moest dit nu verder?

Christopher probeerde te glimlachen toen hij de spullen in zijn handen gedrukt kreeg, maar hij kon het gewoon niet. Hij moest hier het bloed van zijn oom opruimen, die hij zelf heeft aangevallen. Voor een vampiermeisje. Hij keek even triest naar het bloed, en begon het van de grond te boenen. Hij deed dit een paar seconden, en ging toen recht zitten. 'Noëll..' begon hij, en keek haar met een trieste blik aan. Hoe moet dit nou verder...?' vroeg hij, en prutste wat met de doek in zijn handen, uit zenuwachtigheid.

Noëll keek vaag op en haalde haar schouders op en neer. 'Ik heb geen idee, ik denk niet dat jij behoefte hebt aan een meisje dat je leegzuigt, of wel?' Noëll voelde zich echt schuldig, maar wat moest ze anders zeggen? Ze stond op en sloeg een natte koude doek over haar schouder.

Christopher knikte. 'Alsof jij behoefte hebt aan een vriendje dat je verslindt,' zei hij en keek naar de bebloedde grond. 'Maar weet je,' begon hij zonder Noëll aan te kijken. 'Wie heeft ooit uitgemaakt dat een va,pier en een weerwolf niet samen kunnen? omdat onze voorouders ooit ruzie hadden, moeten wij elkaar ook haten? Dat slaat echt nergens op. Bovendien vind ik je leuk om wie je bent,..' zei hij verdrietig. Hij meende dit tot het diepste van zijn hart. Hij wilde haar niet kwijt.